Popatrzyłaś na zegarek wiszący na ściane. Dochodziła 12.30, więc zaczęłaś się szykować do wyjścia. O godzinie 13.00 umówiłaś się ze swoim chłopakiem pod wejściem do wesołego miasteczka. Ubrałaś krótkie różowopudrowe spodenki z szerokimi nogawkami oraz szary top. Na głowie zrobiłaś sobie wysokiego, niedokładnego koka. Oczy i usta które umalowałaś już wczesnym rankiem, ponieważ bałaś się że nie wyjdą tak jak chciałaś, teraz wyglądały niesamowicie. Już chciałaś wyjść z mieszkania, ale w oczy rzuciła Ci się dżinsowa kurtka którą dostałaś wraz z pięknym bukietem czerwonych róż oraz z wielkim tortem czekoladowym, którego nie było już tego samego dnia, na urodziny od swojego ukochanego. Szybko wzięłaś ją do ręki i założyłaś na siebie. "Teraz jest idealnie" pomyślałaś i z uśmiechem na twarzy wyszłaś z mieszkania i zakluczyłaś go. W bardzo szybkim czasie z piątego piętra znalazłaś się na parterze.
Spojrzałaś na zegarek w telefonie. Miałaś jeszcze piętnaście minut do spotkania, więc przestałaś się spieszyć i włożyłaś słuchawki do uszu.
●●●●●●●●●●●●●●
Po dziesięciu minutach byłaś na miejscu, usiadłaś na ławce i zauważyłaś jak Twoja noga wystukuje dokładny rytm muzyki, która własnie teraz się zaczęła. Czekałaś już tak 20 minut, a Yunho nadal się nie zjawiał, podniosłaś się z ławki i zaczęłaś szukać go wzrokiem z nadzieją iż Cię nie widzi i czeka gdzieś indziej, ale nigdzie go nie widziałaś. Włączyłaś telefon i wystukałaś numer chłopaka. Nie odebrał. I tak cztery razy. "Coś mu się stało" powiedziałaś cicho do siebie cała zdenerwowana. Nagle zauważyłaś jego przyjaciela - Sana. Podeszłaś do niego.
- Cześć San! - powiedziałaś do znajomego.
- Oo cześć T.I ! - odpowiedział z uśmiechem.
- Wiesz może gdzie jest Yunho? Dzwoniłam do niego pięć razy, ale nie odbiera, o trzynastej mieliśmy się tu spotkać i go nie ma. Zaczynam się martwić o niego. - rzekłaś po czym spuściłaś głowę.
San położył rękę na Twoim ramieniu.
- Nie martw się. Zadzwonie do niego. Poczekaj tu. - powiedział po czym wziął telefon do ręki, odszedł parę kroków i udał że dzwoni. Wiedział czemu Yunho się spóźnia. Chciał Ci zrobić niespodziankę z okazji waszej rocznicy, ale dwumetrowego pluszowego misia nie łatwo jest dostać w pierwszym lepszym sklepie. Specjalnie nie odbierał telefonu od Ciebie, ponieważ wiedział, że nawet gdyby Cię okłamał to i tak byś mu nie uwierzyła, odrazu też wiedziałabyś że kłamie. O planie zaskoczenia wiedzieli już wszyscy członkowie zespołu już miesiąc temu. Wrócił do Ciebie i powiedział z udawanym smutkiem.
- Nie odbiera. - Próbował być poważny i nawet całkiem dobrze mu szło.
- Ahh... dobrze dziękuję. - odpowiedziałaś, chciałaś się odwrócić i ale San zobaczył wielkiego misia, więc szybko Cię odwrócił i zaproponował, że w sumie skoro obydwoje nie macie nic do roboty moglibyście się przejść. Zgodziłaś się, ale chciałaś zostać koniecznie na terenie wesołego miasteczka, gdyby Twój chłopak jednak wrócił. Nie zrobiliście pięciu kroków, a coś miękkiego smyrnęło Twój kark. Szybko odwróciłaś się przerażona. Przed Tobą stał wielki różowy miś. Głowa Yunho wychyliła się z nad ramienia pluszaka. Zaczął się uśmiechać od ucha do ucha.
- Jesteś! - krzyknęłaś cała uradowana.
- Oczywiście! Przepraszam za spóźnienie.. - twarz chłopaka zmieniła się bardzo, smutek zastąpił radość.
- Nie ma za co. - uśmiechnęłaś się jeszcze bardziej i wzięłaś w ręce jego głowę. Patrzyliście się na siebie chwilę, lecz przerwałaś to milczenie długim całusem.
- Fakt, martwiłam się, ale cieszę się że jesteś - powiedziałaś czule.
Yunho uśmiechnął się znowu i zwrócił się do przyjaciela.
- Dzięki za pomoc - powiedział i objął Sana na powitanie.
- Nie musisz dziękować - rzekł chłopak.
Pożegnał Ciebie oraz Yunho i poszedł do dormu.
- Czekaj czekaj..- powiedziałaś zamyślona w stronę swojego chłopaka. - Czy San o wszystkim wiedział? - spytałaś.
- Nie tylko on - odpowiedział i tajemniczo się uśmiechnął.
- Od czego zaczynamy? Koło młyńskke czy Roller Coster? - zapytał.
Wziął Cię za rękę i poszliście do wejścia na wesołe miasteczko.
