Ποτέ ξανά~One Shot with Zayn Malik

Never again

Ένα αυτοκίνητο πέρασε ξυστά της, τραβώντας την επίμονα από το ονειρικό της παρελθόν, γυρίζοντας την στην πραγματικότητα.

«Πρόσεχε, κοπελιά!» της φώναξε ο οδηγός του αμαξιού.

Εκείνη πισωπάτησε και έπειτα κοίταξε γύρω της ψάχνοντας για κάποιο παγκάκι να κάτσει. Είχε μέρες να δει τον Zayn. Από τον τελευταίο τσακωμό τους δεν είχαν μιλήσει καθόλου, και η Bithynia δεν έλπιζε σε τίποτα παραπάνω πέρα από μία άχαρη πλέον ζωή.

Έκατσε στο παγκάκι πιάνοντας το κεφάλι της από τον πονοκέφαλο που είχε. Τις τρεις τελευταίες μέρες, είχε πάρει οχτώ ασπιρίνες λόγω του πονοκεφάλου, αφού δεν μπορούσε να τον αντέξει. Είχε ήδη χάσει πέντε μέρες από το Πανεπιστήμιο. Τίποτα δεν την ένοιαζε πια...Ήθελε μόνο εκείνος να είναι καλά, και αν αυτό επέβαλλε τον χωρισμό τους, εκείνη θα το υπέμενε. Σκέφτηκε πολλές φορές πόσο χαρούμενος θα ήταν τώρα χωρίς εκείνη και ποτάμια δημιουργούνταν από το κλάμα της. Ποτέ όμως ο ίδιος δεν της είπε ότι θα είναι χαρούμενος χωρίς εκείνη, ότι η ζωή του θα χαρακτηριζόταν από πληρότητα χωρίς τα φιλιά της. Και με αυτή την σκέψη, σηκώθηκε από το παγκάκι με κατεύθυνση το σπίτι του. Έφτασε εκεί γρήγορα, καθώς το παράπονο της δεν μπορούσε να περιμένει και πολύ.

Χτύπησε την πόρτα ανυπόμονα, και αυτός της άνοιξε σχεδόν αμέσως.

«Τι θες εσύ εδώ;» βρυχήθηκε αυτός με ένα σημάδι απέχθειας στην φωνή του.

«Πες μου πως δεν μ’ αγαπάς, πως θα είσαι χαρούμενος μακριά μου.» φώναξε εκείνη απελπισμένα.

«Νομίζω τα έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά. Έχουμε τελειώσει.» το βλέμμα του να φοβάται να την αντικρύσει.

«Κοίτα με στα μάτια. Σε παρακαλώ, κοίταξε με.» έπιασε τα μάγουλα του αναγκάζοντας τον να στρέψει τα μάτια του σε εκείνη. Η Bithyniaπλησίασε τα χείλη τους, και εκείνος δεν έκανε καμία κίνηση για να αντισταθεί. Του είχαν λείψει τα φιλιά τους...

Όταν τα χείλη του ακούμπησαν γλυκά αυτά της Bithyniaεξελίσσοντας το σε φιλί, δάκρυα άρχισαν να στάζουν από τις κόρες των ματιών της.

«Μην κλαις..» ψέλλισε εκείνος, «Συγνώμη» πρόσθεσε φιλώντας την με πάθος.

Τον αγκάλιασε τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του έχοντας ανάγκη την ζεστασιά της αγκαλιάς του.

«Γιατί; Γιατί ήθελες να χωρίσουμε;» τον κοίταξε στα μάτια.

«Νόμιζα πως θα ήταν καλύτερα έτσι. Νόμιζα πως οι μικροί επαναλαμβανόμενοι τσακωμοί μας μας έδιναν σήμα πως πρέπει να χωρίσουμε.»

«Δεν μπορώ χωρίς εσένα Zayn…Σαγαπώ.» φίλησε απαλά τα θανατηφόρα χείλη του.

«Και εγώ σ’ αγαπώ, σε λατρεύω. Δεν πρόκειται να σε αφήσω...ποτέ ξανά.»