Asla Vazgeçme

Yeni bir Başlangıç

Alarmın tiz sesiyle uyandım .Tembel bir şekilde yorganı iterek ayaklarımı yataktan sarkıttım . Gözlerimi yeni odamda gezdirdim ve daha açılmamış yerleştirmeye hazır kartonları gördüm.Pofuduklarımı ayaklarıma geçirerek gardolabıma yöneldim.Bugün yeni okulumada başlayacaktım .Benim için herşey aynı olsada dışarıda birşeyler yeniydi.Dolabın kapağını açarak elime ilk gelen şeyleri kombin yapmaya başladım.Gününü aynada harcayan , makyaj delisi kızlardan değildim.Hatta kıyafetlerim bile sınırlıydı.altıma deri bir tayt ,üstüme göbek kesim yazı baskılı tshirt giyerek işlemeli sırt çantamı taktım.Kendiliğinden düz saçlarımıda ikiye ayırarak omuzlarıma aldım.Kapıyı açarak dış kapıya yöneldim.

Ailemle sıkı bir ilişkimiz yoktu hatta gerekmedikçe iletişim kurmuyorduk bile . Annem beni doğurken hayatını kaybetmiş bu yüzden babam benden nefret eder. Abim eve uğramazdı bile .

Yani onlar sadece varlardı.

Asker botlarımı ayağıma geçirerek dışkapıyı açtım ve dışarı fırladım.

Kulaklığım karışmış bir şekilde "Beni aç"diye bağırıyordu ama bu asla usanmayacağım birşey.

Kulaklığımı takarak kendimi notalara teslim ettim.Esen hafif rüzgar tenimi soğururken hayat böyle çok güzeldi.Sadece müziğin sesi vardı ,dışarıdan hiçbir sesi duymuyordum.Huzur buydu.

Dalgın bir şekilde yürürken gözüm büyük bir salonun camındaki kartona takıldı.Dikkatimi kartona vererek yavaşça salona ilerledim.Burası dans salonuymuş ve temizlik için bayan eleman gerekiyormuş.Babam emekli bir memurdu ve ek olarak küçük bir kafede çalışıyordu yani gelirimiz aydan aya zor yetiyordu. Beynimdeki düşünceler film şeriti gibi önümden geçerken salonda ilerlemeye başladım.

Salondan bir ses yükseldi "İş ilanı için geldin heralde ?" kafamı sesin geldiği yöne çevirerek. "Şey... Evet aslında olabilir mi bilmiyorum."Kadın kafasını sallayarak bir odayı gösterdi.

Kararsız düşüncelerle masanın önündeki sandalyeye oturdum.

Kadın."İşin kolay ,sadece ders başlamadan işini bitirsen yeterli .Haftada iki gün gelirsin ve 4.30'ta gelir 5.30'ta çıkarsın ."Sözlerini bitirmesini bekledikten sonra, kafamı salladım ve samimi gözükmeyen tavırla gülümsedim.Kadının verdiği formları doldurarak ayağa kalktım ve teşekür ederek çıkışa doğru yöneldim.Salondan çıkarken mutluydum,bir okadar karamsar . çalıştığımı babamın bilmemesi gerekiyordu.Ne kadarda zorlansa bunu kabullenemiyordu.

Olduğum düşüncelerden uzaklaşarak yürümeye başladım.

Bu okula burs kazanmıştım.Oldulça zengin ve büyük bir okuldu.

Okulun içine girdiğimde utanmasam açık ağızla gezecektim.Girişteki büyük bir panonun önünde durdum ve bursluların sınıflarının yazdığı kağıdı bulmaya çalıstım.

Sınıfım 11/E'di.Merdivenlerden çıkarak sınıfımı bulmaya çalıştım.Okul beş katlıydı ve benim sınıfımda 5.kattaydı.

Sınıfı bulmanın sevinciyle sınıfın kapısını açtım ve yabancı tavırlarla en arka sıralardan birine oturdum.Burda bana herşey yabancıydı.

Kulaklığı takarak kafamı sıraya gömdüm.Bir süre sonra tanımadığım bir el beni dürttü. Anlamayan tavırla kafamı yukarı kaldırdım ve yüzüme güneş çarptığı için sağ elimi yüzüme tutarak tanımadığım kişiyi görmeye çalıştım.

Yabancı kişiyi görmeye çalışırken elimi nazikçe tuttu ve yere indirdi. Birşey söylememi beklemeden sıraya çömelerek bedeniyle beni sıranın öteki tarafına kaydırdı ve yerine oturdu.

Ben ona anlamayan gözlerle bakarken o benle ilgilenmiyordu bile. Klasik zengin züppe tavırları işte .İçimden küfrederek kulaklığımı taktım ve tekrardan sıraya gömülmek zorunra kaldım.

Uzun bir süre sessizdi ta ki tanımadığım bir elin beni tekrar dürtmesine kadar.Sinirli bir şekilde kafamı kaldırdım ve onla anlamayan gözlerle bakmaya devam ettim. Çenesiyle ileriyi gösterdi.Gösterdiği yere bakarken hocanın çoktan sınıfta olduğunu ve bana seslendiğini anladım .

Hoca."Kızım sana güneş doğmadı mı ?" dedi.Şimdiden saç yolma hissi gelmişti bana .

Sözlerine devam ederek "İsmin ne senin ?"dedi.kendinden emin bir şekilde ayağa kalkarak "Güneş" diyebildim.Dememle sınıftan kahkaha tufanı kopması bir oldu.

Rezil olmuş bir şekilde yerime oturdum .

Bu son dersti benim için 2. Dünya Savaşından çıkmak gibi birşey .

Zil çaldığında , çantamı sıranın üstüne koyarak eşyalarımı içine yerleştirdim.rahat bir nefes alarak okuldan dışarı çıktım.

"Hayatımda ,sadece birkez şanslı tarafta olamazmıydım ya da mutlu olan kişi ? Bu imkansız biliyorum ama sadece bir şans benim için bir umut ."

Müzikle ve içimdeki düşüncelerle yürümeye devam ediyordum.Bugün hayatımda yeni birşeyler için adım attım.yeni bir iş,yeni bir okul ,yeni bir ev .Düşeceğimi bile bile yüremeye devam ediyordum.

Hiç ummadığım bir anda omzumun sarsıldığıni hissttim ve korkulu bir şekilde arkama döndüm.

Selam . Bu hikayede benim için yeni bir başlangıç umarım beni desdeklersiniz :)