Thirst For Love - Series 1 [R-18] | ✔

PROLOGUE

''I'm a Doctor.. now''

''I fulfill my promise to you''

''Congrats'' Tipid kong sagot sabay naglakad palayo sa kaniya.

Pagpasok ko sa sasakyan ay hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng mga luha ko. Ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Ang sakit na makita ko ulit sya at sa ganitong paraan pa.

I thought all my feelings for him was already gone but I was wrong, I still love every inch of him. I thought i'm done suffering pero bakit parang nagsisimula pa lang 'yung totoong saki We're not teenagers anymore, we changed a lot, mas mature na sya kaysa dati.

''Please let's talk'' I suddenly stop after hearing those words coming from him.

Kumakatok sya sa bintana ng sasakyan ko, mas lalong bumuhos ang luha ko nang makita ko ng diretso at malapitan ang mukha niya.

''hindi ako aalis dito hanggang hindi mo ako kinakausap'' Humarang sya sa harapan ng sasakyan ko. I just stooped to the steering wheel ang cry hard.

Do i deserve this pain?, hindi ako yung nagloko! hindi ako yung nanloko pero bakit na sa'kin lahat?! nasa akin lahat ng sakit! I suffered a lot! pagod na pagod na'ko, hirap na hirap na'ko..

''kausapin mo'ko please, ngayon lang, kahit.. ngayon na lang,''

I took a deep breath and wiped my tears. Nagpalipas ako ng ilang minuto sa loob ng sasakyan bago ako lumabas. Paglabas ko ay agad syang lumapit at hinawakan ang kamay ko. Agad akong umiwas ng tingin at tinanggal ang hawak nya.

''Tigilan mo na'ko.. please, 5 years Justin, 5 years tapos ganyan ka pa rin? mag mature ka naman!'' madiin kong sabi. Ang totoo ay ang dami nyang pinagbago, ayoko lang na lumapit pa sya sa'kin, gusto kong magalit sya sa lahat ng sasabihin ko para sya na ang kusang umiwas.

''i changed for you, my lady'' sagot nya, nanatili akong walang emosyon.

''may asawa ka na, may anak ka na, patahimikin mo na'ko'' seryoso kong sabi, umiwas naman sya ng tingin.

''can we talk? ng hindi nag sisigawan?'' tanong nya, bumuntong hininga ako at tumango. we're standing under the street light.

''Ano bang gusto mong pag-usapan?'' mahinahon kong tanong pero gusto kong sumigaw, gusto ko syang sigawan dahil sa sugat na iniwan nya sa'kin! hanggang ngayon hindi ko alam kung bakit ayaw mawala at mas sumasakit lalo't kaharap ko sya ngayon.

''ahm, H-how are you?'' tanong nya, tumingin ako sa kanya pero bigla syang umiwas.

''i'm fine, i need to go'' sagot ko lang. Tangina hindi ako ok! i'm fucking broke! kasalanan mo lahat! papasok ka sa buhay ko tapos aalis ka rin pala, sana hindi nalang kita nakilala!

''Aalis ka nanaman,'' mahina nyang sabi pero sapat na para marinig ko. Pakiramdaman ko ay doble ang meaning ng sinabi nya, ano naman kung umalis ako? kasalanan naman nya kung bakit ako umaalis, kung hindi nya ako sinasaktan hindi ako aalis!

''ano pa bang sasabihin mo? may naghihintay sa'kin kaya nagmamadali ako,'' tanong ko, napatingin sya sa'kin at gumuhit ang malungkot niyang ngiti. It's like something stabbing in my chest seeing his painful smile.