Lose Your Mind || askıda

LYM- We can't be part 1

Merhaba arkadaşlar bu bölümüde part olarak ayırdım. Keyifli okumalar...

¤¤¤¤¤¤¤¤

Gözlerimi açtığımda üstümde mavi hastane elbisesi vardı. Etrafıma bakındım. Beyaz dört duvar arasında tek dolap, yatak ve tuvalet vardı. Pencereyi de unutmayalım.

Ayağa kalkınca alarm ötmeye başladı. İçeri doktorlar girdi.

" Nerdeyim ben?" diye sordum doktora

" Akıl hastanesindeyiz. Korkma sana zarar vermeyeceğiz. " dedi. Hey ben uzaylı değilim. Ben bir insanım. Yani bir aralar..

" Ben deli değilim!! " diye bağırdım.

" Evet bende Leonardo Dicaprio(!) " dedi ve yanındaki doktorlarla gülmeye başladı.

" Ben deli değilim seni beyinsiz ahmak!! " diye bağırdım. Elimi ona doğru uzattım.

Hey!! Burda o ahmak doktorun duvarı delip gebermesi gerekiyordu.

" Ahahah!! Şimdi winx perileri gibi çiçeklerle beni öldüreceksin değil mi?? " dedi. Hala gülüyor!!

"Ben deli değilim tamam mı bunu o kalın kafana sok!! " diye bağırdım. Beni odaya kilitleyip gittiler. Tuvaletten tarak aldım. Pencerenin camını kırdım ve dışarı çıktım. Ağaçların arkasından gizlenerek gidiyordum.

Omzuma biri dokununca irkildim ve arkamı döndüm. Omzuma dokunan kişinin doktor olduğunu anladım.

Kolumdan sıkıca tuttu ve beni eski odama götürdü. Cam yepyeni görünüyordu.

" Burdan kaçabileceğini mi sanıyorsun? Ben buradayken ASLA! Bu arada ben senin doktorun, James." dedi bugünkü doktor.

"O zaman burdan gidersin. " dedim. Nasıl oldu bilmiyorum ama yanımdan siyah birşeyler onu mahvediyordu. Hayır oni değildi. Başka birşeydi. Bana çalışan birşey. Diğer doktorlar odaya girdi.

Siyah şeyler çoğalıp gelen doktorların işini bitiriyorlardı. Arkamdan bir darbe yemem sonucu bayıldım...

Gözlerimi açtım. James ve bana arkası dönük olan bir doktor konuşuyordu. Onları dinlemeye başladım.

" Onun özel güçleri var. İşinizi yaparken dikkatli olun. Aklından geçirdiği kişiyi bile öldürebilecek güce sahip. Sakın ona acımayın. " dedi sert bir şekilde James.

" Ama doktor James, bizi öldürebilir. Sizde söylediniz. Benim küçücük bir kızım var. Bana acımıyorsanız kızıma acıyın. " diyordu arkası bana dönük olan doktor.

" Ben ne diyorsam onu yap. Kızın umrumda bile değil. Eğer olsaydı, bunu sen yapmazdın seni ahmak kadın. Adını dahi bilmiyorum, kızın mı umrumda olacak. " dedi alayla ve odadan çıktı. Arkasından diğer doktorda gitti ağlayarak.

Gözlerimi kapattım. Biraz uyku beni kendime getirebilirdi.

Hareket ediyordum. Gözlerim kapalıydı ve hareket ediyordum. Hatta yatarken. Gözlerimi açmayı akıl ettim. Işıklar sırayla ilerliyordu. Yanımda doktorlar beni bir yere götürüyordu. James'i görünce sinirlendim.

" Siz gidin ben geliyorum. " dedi James ve gitti.

Beni bir odaya getirdiler. Ayağa kalktım. Oda ikiye ayrılmıştı. Sağ tarafım cam ile kapalıydı. Solumda ise bir makine vardı. Silindir, ve içinde yatılabilen bir tezgah. Ona bağlı birkaç alet de cabası. Camın ardında Malia, Scott ve babam belirdi. Malia bana bakıyordu. Elini cama koydu.

" Bana ne yapacaksınız? " dedim.

" Senin hastalığını ölçmek için yapacağımız bir test. " dedi doktor