NOT SO ORDINARY GIRL

chapter1:PROLOGUE

Good day readers first of all, kung binabasa mo to  , wag mag expect na  perfect ang grammar  and spelling ko.  Wag tayong epal okay.
Kung judgemental ka , your free to leave without leaving a hurtful words ipapakulam kita😂. You can message me in a right way,  these story is for BOREDOM  purposes  only.
Hindi po ako mabait sa perfectionist, kasi di ako perfect. ........

Spreadlove💜💜

#mahalagang paalala hindi ako mabait😂

Start READING MY LOVES💜💜💜💜

■♡♡♡♡♡♡
Akala ko isang panaginip lang itong nangyari sa akin, nakatayo ako ngayun sa isang malaking bahay na may kataasang gate na matatawag mong mansyon. Ako nga pala si Lara Fin
  Elguezon Castillo, 21 taong gulang, kasalukuyang nag aaral po ako sa na unibersidad bilang isang schoolar student isang taon nalang gagraduate narin ako sa aking kinuhang kurso na Fine Arts sa susunod na pasukan isang kembot na lang makakahawak na rin ako nang diplomang pinaghirapan ko. Sa nangyari sa akin ngayun, pakapalan na nang mukha tong gagawin ko para sa pangarap kong makapagtapos. Nasunugan kasi yong nirentahan kong kwarto, buti nalang may auntie akong matandang dalaga. Na nagtatrabahong kasambahay dito, dito na muna ako pasamantala. Habang wala pa akong nakikitang malilipatan sa ngayun." Natanaw ko na ang auntie ko palabas nang mansyon, matanda na rin sya."

Jun, buksan  muna yung gate, pamangkin ko yan.'' Sabi nya sa isang security guard nang bahay."

Mano po auntie Sabel," agad akong nagmano sa kanya tanda nang paggalang."

Kaawaan ka nawa nang Diyos anak! Halika na dito,at ipapakita ko sayo yung kwarto mo." Agad nyang sabi"

●●●●●●●●●

Pasensya na po auntie kong nakakadistorbo po ako sa inyo ngayun!" Sabi ko ".

Naku wag kang mag alala sino pa ba sa atin magtutulungan edi tayo lang naman dalawa na magkapamilya dito sa Manila." sagot nya na may ngiti sa labi."

Baka po kasi mapagalitan kayo nang amo nyo."tugon ko na may pag aalala."

Nagpaalam na ako kay Don Manolo, mabuting tao yun sila lang naman dalawa nang apo nya dito nakatira, tsaka si Don Manolo lage na sa hacienda yung apo lang nya dito lage. Kasi nag aaral din naman yun,gaya mo." Paliwanag nya."

Huwag po kayong mag alala auntie Sabel, tutulungan po kita pag wala akong Pasok," lahad ko sa kanya".

Lara marami kami ditong kasambahay, tsaka atupagin mo yang pag aaral mo nang makapagtapos ka nang walang problema, wag kang mahiya sa akin at kay Don Manolo kasi mabait yun. Uuwi nga pala yun mamayang gabi,kaya magbihis ka baka tawagin ka mamaya, nasabi ko kasi ngayun yung punta mo dito." Kwento nya sakin."

Sige po auntie, magpalit lang ako nang damit at tutulungan na kita pagkatapos." Sabi ko nang nakangiti".

Hay naku Lara, o sige tulungan mo nalang ako pagkatapos mo jan, at pupunta na muna ako sa kusina't magluluto nang hapunan." Sabi nya sabay sara nang pinto".
■
Malaki ang kabuuan nang bahay este mansyon pala. Kaya hindi din kaila na may mga kwarto ang mga katulong, pero sa kwarto ko ngayun halatang ako lang din matutulog dito kasi pang isa lang yung kama, sa likuran nang kwarto ko kwarto din nang ibang katulong, malapit ako sa kusina . Hindi kaila kong bakit apat na katulong dito sa laki ba naman nang lilinisin. At yung auntie ko ang nag gaguide sa ibang katulong dahil sya ang pinakamatagal na dito kung kaya hindi narin siguro sya nakapag asawa pa.
Nakapag bihis na ako at agad akong pumunta sa kusina para tulungan si auntie Sabel ko.