Te olvidaste de mí | kookv

Te olvidaste de mí amor?

Yazar notu:

Sevgili dostum uriah, umarım kısacık bir gidişimde seni çok üzmemişimdir. Sen bu mesajı okuduktan sonra bu kısımları sileceğim. Senin üzülmeni, arkadaşlarımın üzülmesini istemem. Bu isteyeceğim son şeylerden bir tanesi bile olmaz. Her neyse sana burdan ulaşmaya çalıştım ama bir türlü mesaj atamadım. Umarım bu mesajı okuyup sen bana mesaj atarsın. Belki mesaj atmana bile gerek kalmaz ve ben telefonu açarım. Bilemiyorum dediğim gibi, burda pek konuşmayacağım. Umarım beğenirsiniz bu kurguyu da benimsersiniz. Hepinize şimdiden iyi ve keyifli okumalar. Umarım gününüz güzel geçiyordur ve iyisinizdir. Günaydın ve iyi öğlenler, akşamlar, geceler. Görüşmek üzere.

_____

seni bir şekilde yeniden bulduğum o gün olacaklardan ve birlikte yaşayacağımız şeylerden habersizdim. sen gittikten, seni benden zorla ve can acıtan bir şekilde aldıklarından sonra çokça çabalamıştım. elimden ne geliyorsa ortaya koymuştum. ama hiçbir zaman yaptıklarım yeterli gelmiyordu.

niçin ve ne biçimde kaçırıldığını, hangi adla yaşadığını, yaşayıp yaşamadığını.. seni nerede sakladıklarını veyahut nerede olduğunu o kadar aramıştım ki sabahım gecem sen olmuştun, tek alakam sendin. eski hayatımda da öyleydi fakat bu sefer yanımda sen yoktun.

o gece oldukça yağmurlu bir geceydi ve etrafa hafif bir sis hakimdi, yağmur benim canımı sıkardı ama bir şekilde gözardı etmeye çalıştım. çünkü içimde garip bir his vardı.

işte ben ofis odamın koltuğunda fazla çalışmaktan ötürü yorgun düşmüş bir şekilde dinlenirken destek ekibi tarafından birden aranıp olay yerine çağrılmıştım ve hemen doğrulup gerekli malzemeleri almıştım yanıma. 

elime aldığım cüzdanın içerisinde devletin üst rütbeli bir polisi yani çavuşu olduğumu belirten bir rozet vardı. neler olup bittiği ile alakalı hiçbir şey bilmiyordum ama özel aracım içerisinde, belimde profesyonel olarak kullandığım pistolüm ile olay yerine hızla yaklaşmaktaydım.

ortama yaklaştıkça kulağıma dolan polis arabalarından yükselen ve yanıp sönen sirenlerin sesi dışında, gökyüzünden hızla gelip, yüzeye yaklaştığında yavaşlayan yağmur damlalarının yeri döven sesleri vardı.

arabamı hızlı fakat dengeli bir şekilde sarı bantlarla çevrilmeye başlamış, iki veya 4 tane hurdaya dönmüş araç ve birkaç yerde yatan elemanların etrafına düzenle konulmuş uyarı içerikli barikatların bulunduğu yere doğru sürdüm ve tam yan tarafta bulunan köşe kaldırıma doğru park ettim. birkaç sağlık ekibi de benimle birlikte nerdeyse aynı anda varmışlardı bölgeye.

elimi sarı, üzerinde 'warning' yani uyarı yazan şeritin altından geçirdim ve yukarıya doğru çekiştirerek altından içeriye girdim. telsizimden yükselen birkaç meslektaşımın sesini duyarken yanıma yaklaşmış acemi polislerde birkaç saniye göz gezdirdim.

bizim departmandan değil olduklarını düşünüyordum çünkü sanki içeriye girmem yasal değil gibi bakışlara sahiplerdi. kim olduğumu bilmiyorlardı sanırım.

arka cebimden çıkardığım deri cüzdanın bir ucunu tuttum ve diğer ucunu aşağı doğru açılmasını sağlar bir şekilde serbest bıraktım. ortaya çıkan koyu kurşuni grilikte olan çavuşluk rozetimi onlara gösterdikten sonra konuşmaya başladım.

"ben New York polis departmanından, suç ve cinayet bürosu çavuşu Ellery Jungkook Wawet. durum nedir?"

konuşmamla birlikte polislerin arasından diğerlerinden daha yüksek rütbeye sahip, benimle aynı rütbeye yakın birisi çıkmış ve konuşarak beni yanında götürmüş, bizim ekibin yanına varmamızı sağlamıştı.