Pag dating nila sa edsa ay binuksan na ni beatris ang pinto ng kotse, bababa na sana siya ng mapansin niyang dinukot ng lalake ang wallet nito sa bulsa at inaabutan ng pera ang driver.
Beatris: Hoy anung ginagawa mo?
Lucas: I'm giving him a tip.(sagot nito.)
Tumingin ang driver kay beatris na parang hindi alam kung tatanggapin ang pera o hindi.
Beatris: Hindi pwede yang ginagawa mo mr. Acostas, company driver si manong arthur hindi taxi driver.(arthur ang pangalan ng driver.)
Lucas: So what? It just between me and mr. Arthur.
Beatris: kahit na mr. Acostas.
Lucas: oh come on. You can't tell me what to do miss Santiego. (Disidido talaga itong bigyan ng tip ang driver.) Okay fine, take it as a early christmas gift. (Sabi na lamang niya ng makitang nakadepende ang driver sa babae.)
Bahagyang natawa si beatris at tumingin sa driver.
Beatris: Sige na manong arthur tanggapin nyo na ho sa tingin ko naman ay hindi ako mananalo diyan sa bago nating boss.
Sa pagkakataong iyon ay tinanggap na ni manong arthur ang perang inaabot ni mr. Acostas.
Driver: Salamat po sir.(sabi nito kay lucas.)
Pareho ng bumaba ng sasakyan si beatris at lucas .bitbit lamang ng lalake ang isang back pack na naglalaman ng ilang mahahalagang gamit niya at ang iba ay iniwan na niya sa kotse.
Lucas: where are we? (Tanong nito matapus ilibot ang mata sa paligid.)
Beatris: nasa Edsa tayo. Medyo mainit pero kaya naman sa balat. Ewan ko lang sa balat mo.(tinignan pa niya ang maputing balat ng lalake.)
Lucas: Ano naman ang tingin mo sa balat ko? i'm in military at mas madalas ay nasa initin kami while doing our trainings.
Beatris: malay ko bang sensitive iyang balat mo.
Lucas: No. No . Not at all. (Sabi niya kasabay ng pag iling.)
Beatris: Sabi mo eh .. tara na nga nag bubuhol buhol na ang bituka ko sa gutom.(hinila na niya ito papasok ng karinderya ni aling pasing.)
Pagpasok pa lamang ni lucas sa maliit na kainan na iyon ay nakaramdam siya ng pagkairita. Inilibot pa niya ang kanyang paningin sa kabuuan ng lugar at salubong ang kilay na hinarap si beatris.
Lucas: miss Santiego look.... i know your hungry but.... are you sure about this? I mean.....Your gonna treat me in this kind of restaurant?(dismayadong dismayado ang mukha nito.)
Beatris: Sinong nag sabing restaurant ito?(matabang na ngumiti ang dalaga.) Mr. Acostas this is ALING PASING's eatery, dito ako laging kumakain.
Lucas: Yeah...but doesn't mean na dito mo rin ako pakakainin.(yumuko ang lalake at pinisil ang sintido.) No. Look.......can we just go find a nice restaurant. You don't have to worry about the bill , i can pay for it. I don't have any intension to offend you but..... i just--------i just don't think it's a nice place to eat you know.....i can't eat in this kind of.......
Beatris: Stop!!!!! (Itinaas nito ang palad sa harap ng lalake.) You better stop right there. (Galit na sabi nito.) I understand what exactly you want to say mr. Acostas. Maybe we should finish our appointment so i can get back over here and eat my lunch right after this meeting.
BINABASA MO ANG
Utak lang ang nakakalimot, hindi PUSO!
RomanceHi viewers and readers ang story na ito ay akin lamang.Hindi ito maaaring tularin o gayahin. Ang estoryang ito ay nabuo sa aking malawak na himahinasyon. enjoy readers & viewers! ツ