Ben je bang? Vroeg ze.
Ik wilde zeggen dat ik niet bang was. Echt niet ze was zelf zeker bang.
Maar het lukte me niet ook maar één woord uit te brengen . Ik klemde me vast aan de metalen brugleuning. Mijn knieën knikte.
Tien meter onder me glansde het water.
Als ik viel, zou ik het waarschijnlijk niet overleven.
Mijn jas zou zich volzuigen, mijn gympeb zouden mijn voeten zwaar maken.
Te log om mee te zwemmen. Het water was koud, want de zomer was voorbij. Ik stelde e voor hoe ik zou proberen te zwemmen, mijn armen strekken, maar ik wist dat ik niet genoeg kracht zo hebben om boven te blijven. Mijn benen zouden verkrampen.ik zou zinken, het water zou zich onverbiddelijk boven me sluiten. Ik zou nooit het trapje halen waarlangs de jongens in de zomer het kanaal uitklommen
'toe dan!' schreeuwde ze, haar ogen werden tot spleetjes geknepen.
Waarom was zij nooit bang?
Ik durfde niet meer naar beneden te kijken.
Dus ik richtte me op de lichtjes in de verte.
Ik. Wenste dat ik daar was, in ons warme huis bij mijn ouders.De hele zomer lang hadden we gekeken hoe de jongens van de brug afdoken om het water op te laten spatten tot de hemel.
Nu was het herfst en donker. Het strandje was leeg.
'laat dan zien dat je geen baby bent!' ze stond al in het midden van de brug.
Ik keek naar beneden.
De angst komt tintelent. Omhoog langs mijn benen, de diepte. Liet me duizelen en mijn ademhaling floot tussen mijn ribben. Mijn hele lichaam zij 'nee'.
Drie maande geleden leek een eeuwigheid geleden.
Als een wit binnenmeisje kwam ik hier aan.
Toen hoefde ik nog niet te durven, want toen kende ik Jente nog niet.
JE LEEST
die zomer met jente!
Teen FictionMarie Verhuist tegn haar zin naar een nieuwbouwwijk ze laat Zoë haar BB en BZ (beste buurmeisje en bijna zus) achter maar maakt op haar eerste dag in de polder al een nieuwe vriendin jente. Er volgt een zomer waarin ze elke dag zwemmen logeren jonge...
