Samotna dziewczyna

#1 Koniec, który nie stał się początkiem czegoś

-Nie! Nie zabijaj mnie! Proszę!- krzyczałam z całych sił przyglądając się mężczyźnie przedemną. Wiedziałam, że mnie nie posłucha, ale dlaczego to wszystko tak miało się skończyć? Gdzie popełniłam błąd?
-Heh, szmaty zawsze skamlą najdłużej.

Może zaczniemy od początku? W końcu zaczęcie od kulminacyjnego punktu jest trochę drastyczne.

22 września 2018
6.32
Właśnie schodziłam po schodach, gdy mój telefon się odezwał. Wyświetlacz pokazał jedyną osobę, która mogła być tak szalona, by wstać o 4.02 i wydzwaniać do mnie na temat nowej szkoły, w której będziemy razem. Niby to aż liceum, ale nie przesadzajmy.
-Wiesz, że Brandon i Tifany znowu się spotykają? Podobno w wakację zrobili to i teraz są nierozłączni.-zaczeła trajkotać jak najęta Reader. Nowa szkoła w innym mieście prowadziła ją do obłędu mediowego, zrobiła nawet sobie plan wydarzeń na rok, co miałoby się wydarzyć w nowej szkole na naszym pierwszym roku. Powiedzieć jej, że przesadza? Udusiła by mnie za to. Od końca ósmej klasy jest na bierząco z szkolnymi plotkami, choć w samej szkole byłyśmy tylko raz przed końcem roku.
-Do przerwy obiadowej zerwą.-powiedziałam łapiąc jabłko w kuchni i wracając do pokoju.
-Podobno Livien widziała uczniów z zagranicy i tych co będą w szkole. Zna już wszystkich i tak dalej.
-Wątpie, pewnie piszę tak, bo chcę zyskać popularność na starcie.
-Pewnie tak, a właśnie co wybrać? Kujonkowy sweterek pastelowa landryna czy cekinową mini?
-Jezu Rea (tak będę zdrabniać imię Reader) to szkoła,a nie pokaz mody.
-Masz rację, włożę sukienkę w czarne paski.-odpowiedziała na co przewróciłam oczami.
-Dobra kończę, muszę się przygotować.-powiedziałam patrząc na pustą walizkę.
-Nie spakowałaś się? Mówiłam byś nie szła do internatu, ciocia Sally chętnie cię przyjmie.-powiedziała wesoło.
-Nie trzeba, już wszystko mam, widzimy się na przystanku. Pa.-szybko się rozłączyłam i rzuciłam telefon na łóżko. Otworzyłam szafę i wyrzuciłam z niej rzeczy z brzegu, które wepchnęłam do walizki. Zamknęłam ją i sięgnęłam po torbę, z której zapakunkiem było podobnie. W takich momentach zawsze zapominam, że muszę coś na siebie ubrać... Wyjęłam ostatki ciuchów z szafy, w których był mój zaginiony ulubiony sweter i jakieś sprane jeansy. Wyjęłam z szkatułki naszyjnik. Był on długi, złoty i w kształcie serduszka, po czym szkatułka wylądowała w dodatkowym plecaku. Wrzuciłam tam jeszcze kilka szpargałów i będąc gotowa zaniosłam rzeczy na dół.
Na plecy zarzuciłam dwa plecaki, jeden z przyborami szkolnymi, a drugi z szpargałami, potem jeszcze przez szyję zawiesiłam torbę i łapiąc za walizkę wyszłam z domu. Teraz czułam zbawienie gdy dochodziłam do przystanku. Byłam trochę roztrzepana, bo rano się nie uczesałam i od przystanku miałam kawałek z tymi tobołami. Szczęście, że jakimś cudem się nie spociłam.
-Daj pomogę ci.-Rea zabrała odemnie walizkę i wrzuciła do bagażnika razem z torbą,a ja włożyłam tam plecaki.-Dobra chodź, trzeba szybciej być w mieście.
Wsiadłyśmy do auta brata Reader.
-Ethan tylko się pośpiesz, muszę zanieść rzeczy do pokoju u cioci, bo jak nie to Terra mi zabierze mój pokój.
-Dobra, ale zdążymy tylko do akademika albo cioci, bo muszę jechać jeszcze po Ruby'ego.
(Rodzaj twoich włosów np. szatynka, blondynka) spojrzała na mnie błagalnymi oczkami szczeniaka.
-No dobra, potem zabiorę je do internatu.-powiedziałam kierując spojrzenie w okno.

Dojechaliśmy pod dom ciotki Sally i szybko wynieśliśmy rzeczy do domu, na górę zostawiając je w pokoju (kolor oczu).
-Dobra choćmy, Ruby już czeka.-powiedział wysoki chłopak o ciemnych włosach i zbiegł po schodach.
-To będzie wspaniały rok! Poczekaj, spinka ci wyszła.-powiedziała dziewczyna o jasnej cerze, która już w samochodzie uczesała mnie w jej wymyślną fryzurę na początek roku. Poprawiła mi spinkę z kwiatkiem i razem jak błyskawica wybiegłyśmy z domu. Nie było to z powodu naszego pośpiechu lecz Ethan zatrąbił co znaczyło, że mamy tylko 2 minuty i odjedzie bez nas.

~~~~~~~~~
Może ktoś to przeczytał.... Choć wątpię.