Her gün yaşamakta olduğum bir duygudan bahsetmek istiyorum:
Hiçlik duygusu.
Ben kimim, neden yaşıyorum, varoluşumun bir nedeni var mı? Bir çok kez bunun, yani varlığımın büyük bir yanlıştan, hatadan ibaret olduğu kanısına varıp o depresyon denilen ve insanı ölüme kendi elleri ile götüren korkunç rahatsızlıkla savaştım. Fakat verdiğim her savaşın anlamsız olduğu hissine kapılmaktan kendimi alıkoyamadım. Evet buydum işte. Dünya'daki diğer insanlardan gram farkı olmayan ve zaten kendinin farklı olduğu düşüncesine varmamış, her insanın da 'normal' olarak belirlediği o hayali sınırların dışına çıkmamaya özen göstermiş, toplumun belirlediği biriydim. Diğer herkes gibi. Sen gibi, o gibi. Bütün zamirlerin karşıladığı varlıklar gibi. Ama ben bir farkındalık yaratmak hayallerine kapılanlardan değildim. Normallerden bir çoğu kendi hayalinde farkındalık yaratmak peşindedir ya, ben onlardan değilim diyorum. Hiçbir amacım yoktu bu hayatta, olmamaya da devam ediyor...
