BİR GARİP HİKAYE

1. BÖLÜM

Başım ağrısında yerimde duramıyordum. Bir de bu yetmiyormuş gibi yengem tepemde sürekli temizlik yapmam için dırdır edip duruyordu. Yengemi severdim ama kadının temizlik denince gözleri kararıyor, kimseyi görmüyor. Ama bunların hiçbiri sıkıntı değildi çünkü 12 yaşından beri onun yanındayım ve bir kere olsun bana ailemi aratmadılar ne yengem ne de dayım. İkisini de dünyalara vermem tabi bir de üç tatlı kuzenim onlarda bana gerçek kardeşler gibiydi, mutluydum yanlarında. Şimdi ise yanlarından ayrılma vaktiydi. 23 yaşına kadar geldim ve artık evlenme vaktiydi aslında beni zorlamıyorlar fakat iki kuzenim üniversiteye gidiyor küçük kuzenim ise lise sonda dayımın üzerindeki yükü hafifletmek için çok iş arayışına girmiştim. Ama her seferinde biz sana döneriz cümlelerini duyup geri geliyordum. Yeni mezundum ve üniversiteyi okurken dayıma çok yük olmuştum. Bana bunu asla hissettirmediler ama ben bunun farkındaydım sonuçta dayım güvenlik görevlisiydi ve hiçbirimiz ona destek olamıyorduk bir de bu yetmiyormuş gibi evde oturmuş pinekliyordum.

Yengemin söylediğine göre beni istemeye gelenler iyi bir aileymiş. Zaten babamın da akrabalarıymış. Sanırım yanlış hatırlamıyorsam babamın kuzeniymiş. Tanıdıkda olunca içim daha da rahat etmişti. Yengem yanıma gelip anlatınca kabul etmiştim. Neredeyse yüz kez emin misin diye sormuştu o da istemiyordu evlenmemi ama artık daha fazla yük olmadan onlara kendi yoluma gitmeliydim. Hem kuzenlerim Aslı ve Ceren'in üniversite masraflarına evlendikten sonra daha çok yardımcı olabilirdim ikisi de çok başarılılardı. Aslı tıp, Ceren ise mimarlık okuyordu. En küçükleri Selin ise lise de ve oda birincilikle bitirecekti. Ben ise onların aksine üniversite sınavından hayal kırıklığı bir puan almıştım ama dayımla yengem ısrarla okumamı istediği için puanımın beni götürebileceği en iyi yere gitmiştim. Edirne Trakya Üniversitesi İşletme bölümünü okumuştum. Aslın da en büyük hayallerimden birisi psikoloji bölümünü okumaktı ama işte her hayal gerçekleşmiyor. Kuzenlerim sağolsunlar ben ne kadar başarısızsam onlar bir o kadar başarılılardı. Kararımı vermiştim bu akşam geleceklerdi içimde tuhaf bir his vardı yaptığım şey gerçekten doğru değildi biliyorum tanımadan bilmeden nasıl yapacaktım en kötüsü onunla nasıl aynı yatağı paylaşacaktım. En çok da bu olaydan korkuyordum. Ben burada kendi kendime düşünürken yengem salondan bağırmıştı bile "Ahsen çabuk hazırlanmaya başla. birazdan gelirler" diye bağırınca ben daha işim bitmedi diyecektim ki yengem sanki ne diyeceğimi anlamış gibi "Selin senin yerine temizler mutfağı" ben de uzatmadan "tamam yenge" deyip kızlarla ortak olan odamıza geçtim. Sanırım artık her açıdan