Your Worst Nightmare

Een Sprankje Hoop...

Tim geloofde zijn ogen niet, daar voor de deur.. Stond zijn broertje. Zijn broertje die door een ongeluk zou zijn omgekomen. Tim rende naar de deur en deed hem snel open, maar toen was zijn broertje weg. Tim wilde niet dat zijn broertje weg was, hij wilde hem vasthouden zoals vroeger toen alles nog goed en fijn was. Tim deed de deur weer dicht en liep naar binnen, hij schrok weer toen hij zijn ouders daar zag. Opeens begonnen de lichten te knipperen en de voordeur ging weer open. Tim werd een beetje bang maar het grootste gedeelte van zijn angsten overwonnen in het bos bij de man, dus hij liep naar de deur en deed hem dicht. Hij draaide zich om en daar stond zijn broertje weer en hij zei met een zware en enge stem:"Jij hebt onze ouders gedood, het is allemaal jou schuld en nu is het jou beurt om te lijden. Tims broertje liep om hem af en greep hem bij zijn keel hij duwde Tim omhoog tegen de muur, Tim begon te schreeuwen en om zich heen te slaan maar zonder resultaat. Tim's broertje toonde geen enkel medelijden en moest zelfs een beetje lachen. Opeens werd alles zwart, Tim deed zijn ogen open en hij zag een wit plafond, er lag een deken over hem heen en zijn favoriete knuffel lag naast hem. Tim ging op de rand van zijn bed zitten en hij was bang, bang dat hij weer zo'n droom kreeg. Hij ging voor zijn spiegel staan en keek naar zichzelf, maar er was een probleem...... Hij zag zichzelf niet in de spiegel....