İnsanlık İçin Savaş!(Attack on titan Fanfic)

1. Bölüm

Hava soğuktu,insanın içine işleyen bir soğuk.Evlerin çatıları beyaza boyanmıştı. Etraf yakacak odun bulmak için çırpınan insanların sesleri ile çınlıyordu.Ama yoktu.Duvarlarla çevrili hayat gittikçe zorlaşmış adeta onlarla bir oyun oynuyordu.Kuralları basitti,güçlü ve dayanıklı değilsen ölürsün.

Yiyecek stokları tükenmiş,odun için kesilen ağaçlar yetmiyor ve gün geçtikçe azalıyordu.İnsanlar yokluk içinde yaşıyordu.Yiyecek açlıkları o kadar fazlaydıki birbirilerini yaralıyor,hatta öldürüyorlardı.Titanların gelmesine bile gerek yoktu...

O sadece izliyordu.İnsanların birbirine açlık ve sefillikle bakmasını izliyordu.Ancak bu onun davası değildi,onu ilgilendirmiyordu.Sırtını yıpranmış bir duvara yaslamış düşünüyordu."Tek ve son mektup"diye geçirdi içinden."Annie,neden?".

Annie Leonhardt,hayatında en çok değer verdiği tek insan,arkadaşı.Yıllar öncesinde,çocukluğunda içini açabildiği dostu.Kahretsin,onu özlemişti.Babasının işi yüzünden Sina'ya gitmişti ve babası orada borçları yüzünden vahşice katledilmişti.Aradan fazla zaman geçmeden annesi yine aynı katiller tarafından vurularak onu ebediyen terk etmişti.Ağlayacak bir omuz aradığı zamanda yoktu yanında...

O zamanki duygularını çok iyi hatırlıyordu.Acı,acı,acı...

Sanki göğsünden bıçaklanıyordu.Evet,o hissi çok net hatırlıyordu.Yanlız,zavallı, korkak bir kızdı o zamanlar.Sokaklarda geziniyor hayatın zor koşullarına dayanmaya çalışıyordu.İnsanlar kalpsizdi,duygusuzdu.Ona küçümseyen bakışları ile bakıp eziyorlardı,minik bir sinek gibi.

Birgün bir evin kuytusuna oturmuştu.Pislik içindeydi.Bir zamanlar parlak siyah renkteki saçları şimdi iğrenç bir tona bürünmüştü.İçten içe ağlıyordu.

Birden yerde öylece duran bir ekmek parçası görmüştü.Elini uzatmıştı.Tam almıştı ki biri elini havada yakaladı.Kafasını kaldırmış ona gülen adama bakıyordu.Adam onu tokatlamış,yere fırlatmış ve tekmelemekteydi.Bir yandan da gülüyordu.Kahkahalar,kahkalar atıyordu.Ama uzun sürmedi.Uzattığı elleri adamın boynunu kavramıştı.Adamın nefes alması gittikçe zorlaşıyordu,avlanmış can çekişen bir hayvan gibi.İçini güzel bir his doldurmuştu.Bu hem bir son hem de bir başlangıçtı.Artık korkuya yer yoktu içinde.

Elinin tek bir hareketiyle avının boynunu kırmış,öldürmüştü.Nasıl mı hissediyordu,mutlu.İntikam güzeldi,çok güzel.

Aradan yıllar geçmişti.Annie'den bir mektup almış ve onu bulmaya karar vermişti.Ancak sonradan almıştı haberleri.Annie bir kristalin içinde tutsaktı ve oradan çıktığında öldürülme riski vardı.

Tek arkadaşı...

Sinirden deliye dönmüştü.Yıllardır kuru olan gözleri yeşermiş,ağlıyordu.Ancak hayır,buna asla izin vermeyecekti.Ne pahasına olursa olsun koruyacaktı onu.Eğer gerekirse yoluna çıkanları teker teker silecekti bu dünyadan.

Şimdi ise duruyordu.Düşünceler kafasını altüst ediyor,endişeleri onu yiyip bitiriyordu.Ama korkmuyordu.İntikamın o güzel hissini tekrar yaşayacaktı,evet emindi.

Yavaşça doğruldu ve etrafına bakındı.Duvar dışından gelen bir asker alayı geçiyordu.Hepsi yaralıydı,hepsi.Bazılarının kolları ve bacakları kopmuş,bazılarının kafaları bandajlanmıştı.Havada kan kokusu vardı.Nereden mi biliyordu?Alışmıştı bu kokuya.

Yarısı titanlar tarafından yenmiş olan alayın geçişini izledi acıyarak.Elinde değildi üzülmemek ne kadar duygusuz olsa da.Ama uzun sürmedi.Yıllar ona çok şey öğretmişti,özellikle de üzülmemeyi.Bazı insanlar vardır,dıştan soğuk ama içten sıcak ve cana yakın.O,onlardan değildi.İçten de dıştan da aynıydı,soğuk ve duygusuz.

Alay geçtikten sonra sindiği yerden çıkıp,karlı yollarda yürümeye başladı.Etraf sakindi.Hava kararmaya başlamış,soğuk iyice bastırmıştı.Üstündekiler onu sıcak tutmaya yeterli değildi ancak onu rahatsız etmiyordu da.Üşüyordu,üşümesine.

Gece oldukça bastıran kar soğuk kalbiyle bir kombin oluşturmuştu.Verdiği her nefes sonucu oluşan buhar havayı titretiyordu.Cebinden buruşuk bir kağıt çıkardı.Ailesinin katillerinin yeri o kağıtta yazılıydı.Kağıdı elinde sıktı ve o eve doğru ilerledi.Artık onu durduracak hiçbir şey yoktu.İlk önce ailesinin intikamını alacak ardından Annie'yi kurtaracaktı.Evet,planı buydu.Geri dönüş yoktu.Onun adı Victoria'ydı.Zaferin ta kendisiydi o.

Merhaba Arkadaşlar!
Bu bölümün biraz sıkıcı olduğunu biliyorum ama bunu bir giriş olarak düşünün.Biraz yeni karakteri tanıtıyım dedim XD
Hikayemi okumak için zaman ayırdığınız için çok teşekkürler.İlerideki bölümlerde ana karakterleri görmeye başlıcaz inş.
Bye ^___^
Attack on Titan benim değildir.