İnsanlık İçin Savaş!(Attack on titan Fanfic)

2.Bölüm

Merhaba Arkadaşlar!
Bu bölüme başlamadan önce fanfic'imi okumaya devam edenlere ve yeni başlayanlara çok teşekkürler:).
Yorumlarınızı benimle paylaşmaktan çekinmeyin.Hepinizi çook seviyorum!
Bye °¬°

Çok yaklaşmıştı onlara,ailesinin katillerine.Uzaktan masum gibi görünen ama aslında birer cani olanlara.Adeta hissedebiliyordu onları.Avlarını  bulmuştu,yok etmeye hazırdı.

Yaşadıkları evin önüne gelince durdu.Dikkatle içeriyi süzdü.En soldaki odadan hafif bir ışık yansıyordu yüzüne.Evet,oradaydılar.Yavaşça kapıyı çaldı ve pelerininin altına sakladığı hançeri eliyle sıkıca kavradı.

Kapıyı genç bir bayan açtı.Saçları gösterişli bir topuz yapılmıştı ve sürme çektiği gözleriyle etrafına küçümseyerek bakıyordu."Buyurun?"dedi iğneleyici bir ses tonuyla."Kendinizi tanıtabilir misiniz?"Victoria dişlerini sıkarak sordu.

"Ben Delilah Franchi-..."

Kadının konuşması göğsüne,tam kalbinin bulunduğu yere saplanan bir hançerle bölündü.Yüzündeki mimikten o anki duygularını anlayabildi.Korku,kızgınlık,acı, şaşkınlık... ve kadın ölümüştü.

Victoria yüzüne sıçrayan kanı sildi ve hançeri almak için ölü kadının yanına gitti.Hançeri çekerek eline aldı,biri gitmişti.Geriye kalmıştı iki.Sessizce yürüyerek ışığın geldiği odaya doğru gitti.Düşündüğü gibi bir adamla, bir çocuk.

Hançerini kavradı ve içeri daldı.Daha adam birşey yapamadan çocuğun yanına ulaştı.Adam bir dolaptan çıkardığı tabancayı doğrulttu ona,sanki hatırlıyordu o tabancayı.Annesinin canını almıştı ya.

İki el ateş etti tabancayla,onu öldürebileceğini sanarak.Ancak Victoria yana çekilmiş ve kurşun kendi çocuğuna denk gelmişti.

O anki duyguları mı neydi?Hayır,pişmanlık değil tam aksine saf mutluluk.Onun çektiklerini o da çekiyordu.Adalet buydu onun için.Hatalar affedilemezdi ancak cezalandırılırdı.Zaten o da hak ettikleri cezayı verdi onlara.

Hala şokta olan adamın işini bitirdikten sonra dışarı çıktı.Kazanmıştı,zafer yine onundu.

Dışarısı soğuk ve karlıydı.Gece olmuş,karanlık şehrin üstüne çökmüştü.Boş sokaklarda yanlız başına dolanıyordu.Yüzünde ürkütücü bir gülümseme vardı.

Birden arkasından bir ses duydu.Sanki biri çığlık atmıştı.Hızla arkasını döndü ve küçük bir kız çocuğunu saçından yakalamış bir adamı gördü.Kıza bağırıyor ve kendine doğru çekiyordu.Yakaladığı gibi bir duvara fırlattı kızı.Birini hatırlattı ona,kendisini...

Yumruklarını sıktı ve hamle yapmaya hazırlandı.Adam yerde bulduğu bir demir sopayı kıza doğru savuruyordu.Victoria adama doğru koşmaya başlamıştı ki biri ondan önce davranıp kızın önüne geçmişti ve sopa ona gelmişti.Acıyla atılan bir çığlık duyuldu.Victoria ise donup kalmıştı,o kişi...

"Victoria,bana birşey olursa Armin'i benim için koru lütfen!
Annie Leonhardt"

O Armin'di!Annie mektubun yanında tanıdığı insanların resmini çizmişti.Çok iyiydi resim çizmekte ama babası gereksiz olduğunu düşündüğü için yapamıyordu hiç.Aynı resimdeki kişi vardı karşısında.

Annie'nin ondan korumasını rica ettiği insan,gözünün önünde zarar görmüştü...

Saf öfke ile kaplanmıştı içi.Kendinde değildi.Adama doğru koştu ve yere serdi onu.Bayılana kadar tekmeledi,yumrukladı.Sonra hançerini yukarı kaldıracaktı ki biri omzuna dokundu."Dur!Lütfen."

Victoria hançerini yere indirdi ve Armin'in deniz mavisi gözlerine baktı.

"Armin Arlert,Annie'nin arkadaşı.Amacın neydi?!"

Yaw,Metal sopanın Armin'e isabet ettiğini yazarken geberiyodum yawww!