pov Nikki.
ik leg de bloemen op mama´s graf en luister naar het viool spel van de muziekanten die zachtjes spelen op de achtergrond waar papa over mama verteld aan alle mensen. over vele wangen lopen tranen maar de mijne zijn droog. ik staar wat voor me uit. ik kan het niet geloven.. mama is weg. ik pak de hand van Roos vast. mijn kleinere zusje van 8. zodra papa klaar is valt er een stilte. een kille stilte.
zuchtend trek ik mijn pjyama aan en kruip me bed in. nu beginnen de tranen wel over mijn wangen te lopen. vanaf nu word alles anders. wakker worden zonder moeder. jarig zijn zonder moeder. alles wat ik me ga maken zonder mama..
ik word wakker door mijn wekker die een irritant geluid maakt. ik heb gekozen om gewoon naar school te gaan. ik bekijk het zo ' Het leven gaat door ' ik trek een lange blauwe trui aan met een zwarte broek en zwarte uggs. ik pak me tas in en eet een broodje. dan doe ik mijn make up en poets mijn tanden. op naar school.
op school krijg ik niks als gecondoleerd omdat ze weten dat ik dat niet wil horen, en ik niet wil dat mensen zich zorgen of bezorgt om me zijn. bah! ik word daar zo moe van. ik ga naast Florien zitten en pak mijn boeken uit me tas. Geschiedenis alsof het leven nog niet erger kon. de hele les word er gevraagd of ik niet zo hard wil lachen of dat ik stiller wil zijn. als mijn moeder niet was overleden had ik allang me kunnen melden. Ik heb ondertussen me laatste waarschuwing gehad. Florien doet iets met haar gezicht waardoor ik het niet meer in hou. ik begin hard te lachen.' Nu is het genoeg Nikki ga je maar melden' zegt mevrouw Spoel. zuchtend stop ik mijn boeken in mijn tas en sla met een harde klap de deur van het lokaal dicht. daar gaan we dan..
