WHO'S THE CULPRIT?!

PART FOUR

KANG

"Wow, Yumi really expected nga huwaton nato siya pauli? Like wala pa siya naanad?" Ackey asked as we are walking together with Psyche and Gerlie pauli.

"I really don't like her. Kung dile pa nato siya source of answer, I swear dile gyud nato siya paapilon sa atoang barkada." Psyche said as she rolled her eyes as if Yumi was infront of her.

"Yeah right. Same here, I really don't like her." Gerlie agreed. "And by the way, nganong siya man ang atoang topic? Why don't we talk about our coming trip?! I think it will gonna be so much fun!" she continued.

Ni-agree dayon ko sa giingon ni Gerlie.

While we are walking, amoang giistoryahan ang about sa amoang laag. Kung asa, unsa amoang mga dad-on ang amoang mga pagkaon and syempre ang amoang suoton.

I'm so excited!

"Guys, ari na ang way padulong sa amoang balay, una nako ninyo ha-- babye!" ana pa ni Ackey.

Nag smile og nod mi sa iyaha---- nagpadayon mig lakaw tulo ni Psyche og Gerlie.

Isa-isa nasad sila niabot sa ilahang balay until ako nalang isa naglakaw. Ngit-ngit na maong nagdali ko arong dali ko makaabot sa amoang balay.

Pag-abot nako-- nisulod dayon ko sa akoang kwarto. Nakita pa nako sila mama nagtan-aw og tv sa sala.

Nag-ilis dayon ko og sinina.

Akoang gikuha ang akoang bag para kwaon unta ang akoang headphone sa dihang nakita nako ang cellphone ni Ackey!

Sheyt! Nganong naa man ni sa akoang bag?! Ay-oh! Gipabutang man diay ni niya diria, nakalimtan og kuha.

Akoa tong gikuha dayon. Nananghid sad ko sa akoang mama og papa nga mugawas kariyot para iuli ang cellphone ni Ackey sa ilaha.

Ngit-ngit na pero may gani kay naay mga street lightings maong okay ra.

While naglakaw ko sa way padulong sa balay nila Ackey-- naa koy nakita nga babae.

Naka-hoodie siya nga black-- and leggings.

Naa siyay gibitbit--- kutsilyo?!

Shit, kinsa man ni siya?! And nganong-- hinay-hinay siya naglakaw, padulong kay--

Wtf?! Si Ackey!

Nitago ko sa usa ka kahoy.

Nakita nako-- iyahang gidunggab si Ackey patalikod! Hapit pako mapasinggit og kusog, maayu gani kay nasap-ungan nako ang akoang baba.

Nakita nako nga hinay-hinay nga nahigda si Ackey, gibitad siya sa babae.

Wala koy laing nahimo, nidagan ko. Nidagan kog kusog palayo. Nagkurog-kurog ang akoang lawas tungod sa akoang nakita.

Pag-abot nako sa amoa, naa palang ko sa purtahan-- napalingkod nalang ko. Nitulo ang akoang mga luha while I was still trembling because of fear.

"Kang! Naunsa man ka?!" dali ko nga giduol ni mama.

Hinay-hinay nako nga siya nga gitan-aw.

"M-a, si Ackey-- n-akita nako, gidunggab siya." I nervously said.

Shocked kaayu akoang mama. Dali-dali sila nga nitawag og pulis para ireport ang akoang nakita.

Tomorrow morning, adto nako nahibaw-an nga wala na si Ackey.

"Ackey---" I whispered. "I'm sorry Ackey-- I'm sorry."

Ako ang nakaangin ani! Kung dali pa nako nga gireport ang akoang nakita, basin buhi pa si Ackey!

Or kung nisinggit ko tungod kay nakita nako ang panghitabo, basin dile madayon og dunggab si Ackey!

Kung wala lang nako giuna ang akoang kahadlok!

I'm really sorry Ackey-- it's all my fault.

That time, wala na unta mi plano mukaon tungod sa nahitabo ni Ackey pero ni-offer si Yumi og pagkaon.

I admit gigutom sad ko maong amoang gidawat ang iyahang offer.

Bisan pag dile mi ganahan niya--- naa siya man gihapon siya'y gamit.

Muingon ko nga lami gyud ang amoang gikaon pero sa nagkadugay na, it taste wierd.

Wala nalang nako to gi big deal-- for the first time nagpasalamat mi ni Yumi.

Hapon adto-- niadto mi sa funeral ni Ackey. Nakita namo siya pagbalik-- pero she's already dead.

Daghan ko nga nadunggan og hilak.

Hinay-hinay ko nga niduol sa coffin-- "I'm really sorry Ackey." I apologized again.

I am so fucking guilty!

I stared at Ackey. Mura siyag, natulog ra. Nahuna-hunaan nako, unsa may motibo nganong gipatay siya?

And, who's the fucking killer?!

Who's the culprit?!

-

Gabie na maong nakapagdecide mi nga muuli na. Kauban ming tulo ni Yumi and Psyche kay ganiha ra miuna og uli si Gerlie.

Niabot na sa ilahang eskenita si Yumi. She bidded goodbye to us, nag nod lang mi sa iyaha.

While walking with Psyche, I confessed what I saw last night.

She was shocked, of course.

I also said her that I blamed myself sa kung unsay nahitabo kay Ackey.

"Wala kay sala Kang. The murderer-- siya maoy nakasala. Siya dapat ang maparusahan, ang dapat I blame, dile ikaw." she said and then hugged me.

I thanked her and hugger her back.

We continued walking until niabot na si Psyche sa ilaha. Pila ra ka minutes, niabot nasad ko sa amoa.

Nag-ilis ko, and then nihigda dayon sa akoang katre.

Gatulala rako.

I was traumatized of what I saw last night. What if, ako nasad ang isunod sa killer?

What if---

Napatan-aw ko sa orasan nga gibitay dire sulod sa akoang kwarto. It's already 12 midnight.

Ganahan nako nga matulog, pero I can't.

Dile mawala sa akoang huna-huna si Ackey.

Nakatulala ra gihapon kog balik sa dihang kalit ra nga nag ring ang akoang cellphone.

Akoa tong dali nga gikuha.

"It's already 12 midnight, kinsa man ning manawag nako sa ing-aron nga oras?" I talked to myself.

Akoang gitan-aw ang akoang cellphone.

Psyche?!

Nganong nanawag man ni siya nako?!

Gidali nako to og tubag.

"He---" wala ko nakatiwas og istorya.

"Kang! Help me! Help me! She's going to kill me--- help Kang!" Psyche shouted at the other line.

I can sense her fear.

Napatindog ko tungod sa akoang nadunggan.

"Psyche?! What happened?! Aha ka karon?! Shit!"

"Kang, help! She's near-- she's already near to me! She's holding a knife! Kang---" ang akoa ng sunod nga nadunggan is kusog nga lagubo.

Shit! Naunsa naman ni?!

"Beg for your life-- that's what I want, beg again Psyche." nadunggan pa nako nga tingog sa pikas linya before the call ended.

I was freezed at the moment.

That voice---

I know her-- I freaking know her!

Dile ko pwede nga mamali--- it was Yumi's voice!

-