De toekomst van mij ((Waarschuwing het is heel zielig))

Man in het wit.

Het leek zo'n normale dag. Een supernormale dag daar zat een man met bebloedde handen op zijn bed en leek het allemaal bij te zitten. Er was een man in de badkuip gekomen. De man die hem jarenlang marteldde met zijn woorden. Zijn moeder was overstuur. 'Wat heb je gedaan? Ik ga nu echt de politie bellen!" maar wat had de politie voor een zin  als hij weer van locatie was veranderd. Soms kwamen er enkel nog cadeau's binnen en beterschaps cadeau's van het overlijden van zijn eigen vader. Hij ging er kapot van. Soms had hij een nerveuse tick en zag er wat zwaarder uit dan normaal. Hij was een man met wit en had een paar boeken uitgegeven. Weer van uitgeverij verwisseld. Maar al dat overdenken van boeken maaktte hem niet blij. Hij had tranen in zijn ogen van wat er gezegd was. 'Als jij mij denkt af te maken zal je voor altijd een psychopaat zijn, Ik ben je bloedeigen vader. De eerdere keren dat je mij vergiftigde zijn nooit gebeurd en zullen nooit gebeuren."

HIj zuchtte met zijn gekruldde haar 'Dat is onzin, Hoe jij mij behandelde al die jaren is waarom ik geen contact met je wil zoeken. Je deed rot tegen iedereen, En toch houd mam nog van je." En toen was er iets geserveerd waarvan de klap fataal was. Hij naar huis reed en daar overleed aan een autoongeluk. Een autoongeluk was het niet. Maar blijkbaar leek hij vergiftigd achter het stuur te gaan. De woorden die hij die dag en dagenlang tegen de man als kind zei. De harde klappen van terug in zijn kindertijd. Was de man maar moeilijk vergeten. Er zat zoveel alchohol in de taart dat de man dronken achter het stuur ter plekke overleed en het wel leek alsof hij het zelf had.

De whiskey flessen werden kapot gegooit eerder in zijn jeugd kwamen de gedachten op van het steken in zijn eigen vettige vlees wat hij voortijdig verloor. De opmerkingen van zijn begeleider 'Straks krijg je echt een killerbody," Soms nog een zucht. Want ik was niet gek maar de wereld was gekker dan wat het met me gedaan had. Soms voeldde ik dat mijn vader me weer in zijn vader zoon terug paktte en daarna zou hij weer terugkomen. De alchohol was hard aangekomen in de taart. Leon die voortijdig agent was. Kwam weer terug om te ondervragen wat er gebeurt was.

'Meneer, Andrew was dat nou echt een ongeluk van uw vader?" Al hadden de testten echter geduid dat de man dronken naar huis was gekomen. Snel werd de taart opgegeten en leek het alsof er twee feestjes werden geplend. Gek genoeg was de werkdag om.

'Leon, Helft waar je niet bij was. Had je niks gezien." En er waren een heleboel taartstukken en veel werd ook weer in een vuilniszak naar buiten gezet uit de flat. De stemmen waren contipabel. De alchohol leek wel verdoofd door het grote deel suiker wat in de taart was gekomen. Deze man was een moordenaar die niet moordde omdat hij het wou maar zijn vader ombracht uit ommacht. En pijn die hij in zijn hart had gemaakt. 'Als ik een moord zou plegen, Zou ik het echt op een ongeluk laten lijken."
En zijn moeder had soms liefde maar had niks gedaan aan het incident. Al was zelfs opschrijven heel gevaarlijk.  De pijn van vroeger was er nog altijd.