-ჰარი გამაგრდი! თან ვიჭინთები დ ვეუბნები . ჩემზე ცუდ მდგომარეობაშია.
- ექიმო მას-ს.. დახ-დახმარება სჭირდება... ძლივს ვატყობინებ მათ და ღრმად ვსუნთქავ.
- მას გული წაუვიდა , პალატაში გადაიყვანეთ . ექიმი მიმართავს იქ მყოფებს , შემდეგ კი მიბრუნდება და მიღიმის.
- ყველაფერი კარგად იქნება საყვარელო , უბრალოდ ღრმად ისუნთქე , ბავშვი გამისვლას ცდილობს , ამაში კი შენც უნდა შეუწყო ხელი.
თავს ძლივსძლივობით ვუქნევ . მაგრამ სულ საპირისპიროს ვფიქრობ . რა უნდა დავმშვიდდე! ექიმის გარდა პალატაში ათასი ადამიანია , რომელებიც ჩემს ვაგინას დაჰყურებენ. არაფერია კარგად.
-კიდევ ცოტაც , უკვე პატარას თავს ვხედავთ . ბოლოჯერ გავიჭინთე და სული გავაყოლე , მაგრამ ეს ამად ღირდა . მალევე პატარას ტირილის ხმა გავიგონე. და სუსტად გამეღიმა, ბავშვი მალევე გაიყვანეს , მე კი დაღლილს თვალები მეხუჭებოდა , მაგრამ მაინც გავიგონე ექიმის ხმა, რომელიც ერთ-ერთ დამხმარეს ეუბნებოდა რომ "ჩემი ნარჩენები" აელაგებინა, ნუ ხომ ხვდებით არა... ანუ ისინი... ღმერთო რა სირცხვილია. მაგრამ ამაზე ფიქრის თავი არ მქონდა , ნელნელა ყველაფერი გაშავდა და მეც ჩამეძინა...
_________
-ჰეი... პატარავ გაიღვიძე... დილით ჰარის ნაზი ხმა მაღვიძებს , და გინება მომინდა , ჩემი გაღვიძებისთვის , ამას გავაკეთებდი , რომ არა პატარა ანგელოზი რომელიც ხელებში ეწვინა და ღიმილით უყურებდა.
-ჰეი პატარავ... სუსტი , ჩახლეჩილი ხმით ამოვიჩხავლე , ჩემ ხმაზე პატარამ რეაგირება დაიწყო. ჰარი ღიმილით მომიახლოვდა , შუბლზე მაკოცა და პატარა მკერდზე დამიწვინა.
- პატარა ანგელოზი...
ყველა გრძნობა ერთად მომაწვა , ცრემლები გადმომივარდა თვალიდან , რათქმაუნდა სიხარულის , რადგან არ მჯეროდა , მე დედა გავხდი!
________________
10 დღის შემდეგ....
მე და ბავშვი გამოგვწერეს , ჰარიმ კი საავადმყოფოდან წამოგვიყვანა, სახლში ბავშვები დაგვხვდენენ, ყველას გადავეხვიე , ბევრი ვილაპარაკეთ . ლუის ბავშვი ხელში ეჭირა . ბოდიშით ბავშვის წარდგენა დამავიწყდა , მე და ჰარი დიდხანს ვფიქრობდით სახელზე , შემდეგ კი გადავწყვიტეთ , ბავშვისთვის დაგვერქმია ელიზაბეტი... ჰარის დედის საპატივსაცემოდ...
