Under GAP

Chapter 1: Memory Hunt

"Max! hintayin mo naman ako! pag usapan natin to, let me explain..." pasigaw niyang sabi sakin habang humahabol palapit saakin.

"let you explain? for what! p*tcha naman Tom! sa dinarami rami nang pwede mong kantiin!Si-siya pa!" garalgal kong sagot sa kanya.

"Ba-BAKIT!!" pasigaw kong tanong "sumagot ka... bakit siya pa..." pahabol kong tanong habang bumubuhos mga luha sa aking mga mata

"Look Max, yung nakita mo, wala lang yun." kaagad niyang tugon sakin na halos tumulo na mga luha niya. "Walang namamagitan saamin, it was all set up" malumanay na tugon saakin habang yakap yakap ako

"bullsh*t reason Tom! matagal nang gasgas yang linyang yan. Luma na! Halos lahat na nang kilala kong nahuli, ayan yung palusot! ganyan na ganyan mga rason!" pagmamadaling kong sambit sakanya

"Tigilan na natin... we should end this..." mahinahong sambit ko sakanya bago tuluyang tumalikod at tumakbo palayo sa kinaroroonan niya ng biglang

*tire screeching sound*
*loud bang*

MAXXXX!!!!!

--------------------------------------

"MAXXXX! wake up! malalate ka na!" pasigaw na bungad sakin

"mom?" nagtataka kong bigkas

-panaginip nanaman, kailan ba ko titigilan nang mga panaginip na ganto

"haynako kang bata ka!" sambit ni mama habang hinahawi mga kurtina.

"Unang araw mo sa kolehiyo pero eto!" madiin na banggit ni mama papalapit sakin

biglang kinuha ang kumot na naka balot sakin "Heto kaparin parang batang nakabaluktot sa kama! hala sige!" pabulyaw niyang sermon

"Ma, napanaginipan ko nanaman" matamlay kong tugon ko sakanya

"Na-nako Max, i-ikaw ha!" utal niyang tugon

"Wag kanang magrason diyan... at bumangon kana..." pag sabi niya mismo, agad niya akong hinampas ng unan

"Ma!!!!! masakit!" pasigaw kong tugon

--------------------------------------

- Maxine Ellaine Park aka Max, 20 years old at ngayon ay nasa college, after kong magising sa almost 3 years kong pagiging coma, wala na ko halos maalala maliban sa aking mga magulang.

Wait! ewan ko bat ko pinapakilala sarili ko dito sa diary na to eh ako lang naman makakabas--

"Max, kelan kaba matututo, lagi ka na lang ganyan. walang araw kang hindi nagigising nang tama sa oras" umagang kay sermon sakin nang aking butihing ama lagi na lang siyang ganyan simula nung naging ok ako from my Accident

"Hayaan mo na pa..." pagtatanggol sakin sabay kindat

"Remember she's been on a coma for 3 years..." dagdag pa neto

"Oo nga po Pa..." sabat ko sakanilang dalawa habang naka puot

"Ang hirap po kaya ng 3 years kang tulog... tapos ngayon hindi parin ok body clock" pabiro kong dagdag sabay kindat ky mama pabalik

"Kahit pa! hindi rason yung late ka na gigising at iko-compremise mo yung mga nasa schedule mo, lalo na first day nang college life mo" heto nanaman tayo sa old school sermon niya

"Ayaw ko lang naman...." ooppss heto na yung after old school sermon shift agad agad sa mala MMK na telenobelang salita

kaya bago pa matapos si papa "Pa, hindi naman ako nagpupuyat without a valid reason and you know that..." kalmado kong tugon sabay pacute sakanya