"Hanubayannn!"
Ansama naman ng araw sakin. Akalain mo yun, late na nga ako sa klase kanina, eh nagkataon pa na may quiz sa Chemistry. 12 na nga lang score ko, minus 15 pa kasi late. Edi, - 3 nalang score koooo! Helper quiz yun eh. Para yun sa mababa ang score sa exam, para mahila kahit kaunti. But I screwed it up.
Nako! Nakooooo! Ayaw akong tantanan ni kamalasan. Hanubayannnnn hanubayaaaaannnn.
Then, lunch time. Wala akong pera. Naubos sa nagmukhang libro na photocopy kanina. Tapos, ngayon umuulan nanaman.
Hanubayaaaannnn!!!!
It's so cruel right. Life is just so freakin' unfair.
Uwian na. It's almost 6 pm. Walang masakyan kasi umuulan. Alam mo yun? Yung feeling ng mga tricycle driver, nag eextend ang daanan kung umuulan? Tapos imbes na 10 pesos lang ang bayad nagiging 25 na kaso das umuulan. Okay lang siguro kung ako lang mag-isa yung sakay, kaso mayghaaash, tatlo po kami sa loob, may iba pa sa likod. May backride pang dalawa. Ano baaa, naiintindihan ko namang naghahanapbuhay lang din sila, pero estudyante lang din kami.
Naiinis na napadyak ko ang paa ko at dahil umuulan at basang basa na talaga ang school shoes ko sa baha, tumalsik yung tubig sa paligid ko.
Frustrated na ako! Then I looked around.
Nako namannnn!!!
"Sorry po, sorry" I slightly bowed at the people around me. Kasalanan ko rin naman.
"Alam mo miss, di lang naman ikaw ang naiinis na kasi walang masakyan eh. Tingnan mo nga kami. Ayan nadumihan pa tuloy kami" Protesta ng lalaking estudyante sa likod ko..
"Sorry po talaga" I mumbled.
Ansama talaga ng tingin nila sakin. Aalis nalang ako. I think that would be better.
Medyo malalim ang tubig ng baha ngayon, medyo malakas kasi talaga ang ulan, half na ng binti ko ang nakalusong sa baha ngayon, but I still took the courage to run.
Kailangan ko lang tawirin ang highway na nasa harapan ko. Sa kabila kasi may waiting shed kasi mayroong Gym doon. Maybe it would be better to continue moving.
I run across the highway without looking right or left knowing na paminsan minsan lang ang dumadaang sasakyan kasi nga lubog na sa tubig.
I hugged my bag sa harap. Securing all important papers and my phone.
__________________________________
It's almost 8. Gutom na rin ako. Hindi rin ako makakasay na. Binalot ko sa cellophane ang phone ko pati ang papers ko, I know this would happen to me one day kaya may baon akong malaking cellophane. Then I walked.
Yes. Naglalakad lang ako. 3 kilometers is not bad naman siguro. Mas maraming bata ang mas may malaking problema kesa sakin.
Takbo. Lakad. Ganon lang.. Medyo masakit na rin kasi paa ko.
Almost 9. Yes. Almost 9pm na ako nakauwi.
Madilim ang bahay. Sirado pa ang gate. Ninja ninja nanaman. I threw mg bag first sa gate bago inakyat ang bakod. Hindi naman masyadong mataas ang gate kaso may kalawang na at spikes na metal ang dulo nito.
Bahala na nga. I risked everything already.
Diretso ako sa garahe. Sirado kasi ang bahay nakalock. Hinanap ko pa ang susi dito sa garahe. Basang basa talaga ako ngayon. Luckily I found it.
I opened the front door. And guess what. Walang tao sa loob. It's also dark. Pitch black to be exact. And black out. Probably because of the rain.
