Sara jak chciała byś umrzeć-zapytał mnie zaciekawiony Nicolas.Wiecie cmentarz to ciekawe miejsce.Można tu posiedzieć, z dala od problemów,a kiedy opowiadasz o nich zmarłym nie protestują, po prostu słuchają. -Chciała bym zasnąć...-odpowiedziałam z dziwnie spokojnym głosem.Kiedys toś powiedział "Śmierć jest prosta,życie jest trudne" -Gdyby to było takie proste-skomentował Może jest. Chciałabym w końcu zasnąć spokojnie bez koszmarów ciągłych wybudzień i tego dziwnego uczucia nie do opisania.Nie chodzi o to,że boję się tych koszmarów,one są zbyt realne i sęk w tym, że za każdym razem to ja jestem mordercą.Podcinam gardła,odrąbuje palce,a potem budzę się zlana potem i juz wiem ze nie zasnę.Jezeli mi się uda widzę piękne jasno niebieskie oczy. -Już północno zmywamy się?-z rozmyślań wyrwał mnie jego głos -okej-powiedziałam wstając,a Nicolas poszedł w moje ślady.
