Merhaba, Adım Pelin. Şuan 30 yaşında kendi yuvasını kurmuş, Huzuru bir hayat sürüyorum. Küçükken çok kötü bir hayat yaşıyorduk. Aksilikler nedense her zaman beni buluyordu.
2 yaşındayken babam, 6 yaşındayken de annem vefat etmişti. Artık bana dedem bakıyordu. Dedemin pek durumu olmadığı için bana yeni eşyalar alamıyorduk. Okula eski eşyalarımla gidiyordum. Ama üzülmüyordum. Öğretmenimiz bu yıl bursluluk sınavının olacağını söyledi.
Ben de bursluluk sınavına katılmayı isteyip öğretmenimin telefonundan bursluluğa kayıt yaptırdım. Günümün yarısını ders çalışarak geçiriyordum bu bursluluk sınavını kazanmalıyım. Aileme yani dedemle bana böyle bakacaktım. Aylar geçti ve bursluluk sınavı geldi. Çok heyecanlıydım. Öğretmenlerim ve Dedem beni çok desteklemişti. Çünkü ben gayet çalışkan bir kızdım. Yaklaşık 1 ay sonra sonuçlar açıklandı. Kazanmıştım. Evet kazanmıştım. Çok sevinmiştim. Çünkü durumumuzu karşılayacak kadar para veriliyordu. İlk burs parama yeni okul eşyaları almıştık. Diğer kalanları ise ihtiyaçlarımı... Birkaç yıl sonra kendim bir yuva kurdum. Hemde bir mesleğim var. Doktordum. Böylece okulu bırakmanın önemini bir daha anlamış oldum...
