İçimdeki Deli

Bölüm 1

Niran

O lanet günlerden bir günün daha sabahıydı ...

Uyandım tabi gene hiç iyi bir uyku uyuyamamıştım. Zaten küçüklüğümden beri böyleydi. O günleri hatılayınca hala böyle deli damgası yemiş bir kızın nasıl duygusallaştığını anlayamıyorum doğrusu. Ailem çok güzeldi annem babam bir de ben. Annem çok alımlı bir kadındı sarı upuzun saçları yemyeşil gözleri vardı. Babam ise her kadının hayalindeki kadar yakışıklı esmer ve anlayışlı bir adamdı. Ve ben çok şanslıydım. Ama hayat bana şansımı çok gördü ve ailemi aldı. Ve bende tüm hırçınlığımı dışa vurdum isyanım vardı. Çünkü bir insana bi çok şey verildikten sonra geri alınması anlamsızdı acımasızlıktı. Ama alışmışdım. Belkide böylesi daha iyiydi kaybedecek bir şeyim yoktu ve ben gerçek anlamıyla Özgürdüm. Bu hoşuma gidiyordu. Duygusuzlaştım hissizleştim ve hayat benim için artık kalbimin atıp nefes almaktan ibaretti. Ama buradaki çalışanlara çok zahmet verdiğim kesindi en hırçın hasta bendim ve benle uğraşmak zordu onlara yazık doğrusu. Ben deli değildim psikolojik sorunlarım yoktu bunun bilincindeydim ama deliymiş gibi davranıp hırçın hareketler sergiliyordum. İnsanların beni görmek istedikleri gibi biri oluyordum. İlaçlar iğneler hücreye tıkmalar... Ama kimse bana yardım etmeye çalışmıyordu bende elimi insanlara uzatmaktan yorulmuştum. Kimse benle değildi. Herneyse. Bugün hastahaneye yeni stajer doktorlar gelecek ve hastalarla tanışacakları o yüzden hepimizi toplayacaklardı. Dolaba gidip ne giyiceğime baktım tabiki de bir pantol ve t-shirt tam alacakken alime mavi bir elbise geldi. Uzun bir süre bakıp elbiseyi giymeye karar verdim. İçimdeki bir ses bana bugün hayatının dönüm noktası olacak diyordu. Eğer hayat bana bir işaret ediyorsa , eğer iyi bir şey olacaksa bu güzelliğimle olsun. Aslında bir deliye göre upuzun kahverengi saçlarım yeşil gözlerim ve esmer tenim vardı. Mavi elbiseyi giydim ve aynaya baktığımda gayet güzel olmuştum. Hazır olduğumu görünce dışarı çıkmaya kara verdim çıktığım hastaları topluyorlardı. Beni görünce hemşireler şok olmuştu çünkü hiç bir zorluk çıkarmamıştım. Aşağı indiğimde hersi dinliyorlardı bende sıranın en sonunda yerimi almıştım.

Ezra

Meslekdaşlarım hastalarla konuşurken gözlerimi sıranın sonundaki mavi kıza kaydırmıştım. Tanrı onu yaratmak için tüm sanatkarlığını kullanmıştı. Onun burda ne işi vardı ? O masum tavırlarıyla beni derinden etkilemişti , nefesimin kesilmişti. Kalbimin sesini duyuyordum ilk kez coşkula atıyordu. Bir an zaman durdu benim için. Onunla tanışmam gerekti ve hemen yanına gittim. Ona selam verdim. O da bana ince sesiyle selam verdi. Tanri askina burada ne isi vardi ?