Prologue...
Minsan sa buhay may mga bagay talaga na nandyan na nga sa harap mo pero nagbubulag-bulagan ka lang para hindi mo makita. At sa huli pagnaramdamanmo nang wala na yung bagay na yun sa harap mo, tsaka mo marerealize na napakahalaga pala nung bagay na minsan mo nang binalewala.
Tulad ng pag-ibig, nandyan na nga sya sa harap mo kaso ikaw 'tong gumagawa ng paraan para maiwasan sya, at tsaka ka manghihinayang pagnaramdaman mo na unti-unti na syang lumalayo sayo!
================================================================================
"Uy! MAja, tulala ka naman dyan!" panggagambala sa akin ni Christine
"Ha, ah eh, sorry naman!" sagot ko naman
"Alam ko na kung bakit ka nagkakaganyan" pangiti-ngiting sabi niya
"Oh bakit?" tanong ko naman
"Hindi mo pa siya nakikita noh?" sagot naman niya
"Oo nga eh, *sigh* ilang araw at linggo na simula nung huli ko syang makausap at makita" malungkot na sagot ko
"Hay naku, ikaw talaga! kung pumayag ka lang saan noon, eh di ka sana nagkakaganyan" pangokonsensya niya sa akin
Okay ganto kase yun...
Si Dylan ay classmate ko ng halos 3 years na, so hindi malabo na magkaroon siya ng special feelings for me.
One day nasa Reading Center ako habang busy sa pag-aassignment nang biglang lumapit siya sa akin.
"Hi Maja!" nakangiting bati niya sa akin
"Oh anong klaseng hangin naman ang nagdala sayo dito?" biro ko sa kanya
"Hangin ng pagmamaHal" nakangiting sagot niya
"HaHaHA! okay deretchohin mo na nga lang ako, ano ba kailangan mo at napadpad ka dito?
"Ah eh, Maja can I ask you something?"
"Okay" maikling sagot ko
"Ahm, pwede ba kitang ligawan?" nung marinig ko yung sinabi niya parang namanhid buong katawan ko, di ko alam ang isasagot ko.
"Hindi pa ako ready eh." tanging naisagot ko. hindi ako pakipot noh, talaga lang na wala akong maisip na magandang isagot. hehe
"Okay sige, I understand sabihin mo lang pagready ka na at nandito lang ako"
Days,
Weeks passed...
Hindi ko na siya masyadong nakikita at nakakausap -.-
*sigh* Ang hirap naman ng ganito
Kung kelan mahal mo na siya tsaka naman siya unti-unting lumalayo. :(
Okay back to reality...
"Maja, if ever na tanungin ka niya ulit papayag ka na?" tanong ni Christine sa akin
"OO naman, baka sagutin ko pa siya agad eh" nakangiting sagot ko
"WOW ha, talagang mahal mo na nga rin siya.
Nang biglang...
"Oh girl, look who's coming" sabi ni Christine
"Sino?" pabulong na sabi ko dahil ayokong lingunin kung sino ang papalapit
"Its Dylan! So maiwan muna kita coz I think this is what you've waiting for" kinikilig na sabi ni Christine then umalis na siya
"Hi Maja! long time no see ah" bati ni Dylan
"Oh buti naman at naisipan mong magparamdam" biro ko naman
"Narealize ko kase na miss na miss na miss na miiiisss na kita"
"Ako rin miss na miss na kita" bulong ko
"Ano?" nakangiting tanong niya
"Sabi ko, I am giving you a second chance"
"Talaga?"
"Ayaw mo?"
"Siyempre gustong-gusto"
"Paggising ko kase isang araw naramdaman ko na lang na mahal na rin pala kita, halos mamatay ako sa sobrang pagkamiss ko sayo lalo na nung hundi na kita masyadong nakikita at nakakausap"
"Ah so sweet"
"Oo kaya, ikaw subukan mo pang lumayo makakatikim ka sa akin!" pangbablock mail ko sa kanya
"Makakatikim ng ano, halik?"
"SirA ka talaga!"
"Maja, pwede magrequest?"
"Oh, ano naman yun?"
"Pwede magskip?"
"What do you mean?" naguguluhang tanong ko
"Pwede hindi na lang kita ligawan?" di ko pa rin gets ang ibig niyang sabihin
"Pwede pakiclear?"
"Pwede tanungin ko na lang sayo ito?"
"Oh ano naman yun?"
"Maja, can you be my girl?" nung marinig ko yun ay parang gusto kong sagutin agad pero bibitinin ko muna sya. hehe
"Pwede mag-isip?"
"Sige, hindi naman ako nagmamadali ewh" medyo pinaghintay ko muna siya bago ko sagutin yung tanong niya pero deep inside atat na atat na akong sumagot
"Yes Dylan, I'm all yours!"
NO ONE FALLS INLOVE BY CHOICE,
.
.
.
.
.
.
.
.
.
IT'S BY CHANCE.
-end
A/N: HOPE YOU LIKE IT...
