Makalipas ang isang oras na pagtuturo ni mr.cruz ay nagsimula nang tumunog ang bell hudyat para matapos na ang kanyang oras
"Ok! I hope hindi lang sa umpisa itong dami niyo! and Mr.Javier and Ms. Park come to my faculty after class for your subject presentation! OK!" pagtataray niyang utos samin
"Yes po!" masayang tugon ni chris
anong nakakatuwa dun! na kami agad yung mauuna sa presentation next week? tsk
ok lang sana kung iba kasama ko or next next week pa! aigoo!
"sungit! saan kana after dito?" pagtatanong niya sakin
"anong paki alam mo?" pagtataray ko sakanya habang palabas nang classroom
"teka lang! napaka bilis mo naman! gusto ko sana magpasama sa CE Faculty kaso di ko alam kung saan"
"so? balak mo magpasama sakin?" tugon ko sakanya habang pababa nang hagdanan
"hmp.... ganun na nga!" nakabungisngis niyang sagot
"pero kung may gagawin ka... OK lang, hahanapin ko na lang mag isa dito sa malawak na campus" pangungonsensya niyang sambit habang naka puot
"o tapos? sakanila!" pagtataray ko habang tinuturo mga ibang tao "magpasama ka sakanila o kahit kanino.." iritableng pagkakabanggit ko sakanya "wag lang sakin" pagtataray ko habang naglalakad palayo
"Are you sureeee with THAT!?" pasigaw niyang sagot "hindi mo talaga ako sasamahan?" hurit pa nito habang sinusundan ako
"hindi nga bakit ba ang kulit mo?" pagmamadali kong sagot palayo sakanya kasi pakiramdam ko ilang segundo na lang may sasabunot na sa buhok ko. omhayyy J
"hindi ka papapilit?" sabay hawak sa braso ko
tumingin ako sakanya nang malalim sabay banggit "bakit ba ang kulit mo? marami ka naman diyang iba pwede mong kulitin saka... arghhhhh!!!" asar kong pagsagot sakanya sabay piglas at naglakad na palayo
tsk kala mo kung sino, porket sitmate ko siya eh ako na agad, nakakairita pero....kasing kulit niya si...., kung hindi lang nangyari yung araw na yun siguro.... masaya ako? buhay pa siya?
"buhay kapa sana..." pabulong kong tugon habang nakatingin sa bintana na may halong panghihinayang
-------------
"Maxxxx.... Always Remember... Kahit anong mang yari i am always be with you no matter what... " masayang niyang banggit sakin
"Tom.. you are always be with me... no matter what... " masayang banggit ko sakanya
--------------
3 months ago may mga ala ala na bumabalik saakin pero walang mga mukha... tila isang mga pangyayari na kung minsan paibaba.
Sabi ng doctor it is Post-Traumatic Amnesia so it will heal after time daw but on my case na I've been on a coma for 3 years is difficult case.
"buhay pa ko..." mahinang tugon ang siyang bumungad sakin sa kawalan na tila mayroon akong katabi
"ha?" agad akong lumingon sa paligid para tignan kung may tao ba at hinanap kung saan galing yung tinig ngunit wala...
nang biglang...
"SUNGET!" biglang bungad ni Chris
"P*TYA!!" malakas kong sigaw
"ANDYAN KALANG PALA!" hingal na sabi niya sakin
"ano bang problema mo! nakakahalata na ko sayo!"
"ano kasi kanina pa ko nagpapaikot ikot dito tapos hindi ko talaga makita"
YOU ARE READING
Under GAP
Teen FictionAfter her accident and lost all of her memories. Maxine capture the heart of C.E Member Cris Javier III. Under the space of their hearts, will they stay together? or leave it with a gap?
