Cathrine's POV.
"I'm home." Wika ko pag pasok sa loob ng bahay. I'm tired and famish.
I didn't know that college would be this tiring.Pagod akong umupo sa sofa at tulalang tumitig sa pintuan na kanina lang ay pinasukan ko.
Agad na lumapit si Lola Nena para kunin ang gamit ko but I refuse. Kaya ko namang dalhin sa kwarto yun ng mag-isa. I just wanna sit for awhile.
Marami pa namang libro ang bag ko at baka mabigatan lang siya. Matanda na si Nana kaya ayaw ko ng dagdagan ang sakit niya sa katawan.
"Sigurado ka?" Tanong niya pagkatapos ko'ng tumanggi.
"Opo. Nasaan nga po pala sila Mom and Dad?"
"Ay nako, kaaalis lang. Sayang at hindi kayo nakapang-abot." Malungkot akong napangiti dahil sa sinabi niya.
They're gone again. They just got home yesterday, we didn't even had a proper meal together since they came back and now, *sigh*
We barely see each other kahit nasa iisang bahay kami dahil madalang lang naman sila umuwi. Kung umuwi pa ay it's either I'm on school, somewhere, or tulog na.
I miss them. I understand that they are working hard for my future but giving me some bonding time, won't hurt.
"Gusto mo bang ipaghanda kita ng meryenda?" Pagpukaw ni Nana sa mga iniisip ko. Agad akong napailing.
"Hindi na po. Sabi ko naman po sa inyo magpahinga nalang muna kayo. I can handle myself. Wala po ba kayong tiwala sakin?" Kunyareng nagtatampong wika ko.
Because of that act, I heard her heartly laugh kaya natawa na rin ako ng bahagya. Nakakahawa talaga ang tawa niya.
"Naku ikaw talgang bata ka! Oo na, sige na at magpapahinga na ako." At agad na siyang umalis para gawin ang sinabi.
I'm really worried about her health. She's not young anymore, she must take care of her self. Wala naman ako lagi dito para alagaan siya.
She's been with them since Dad's childhood days. Hindi na siya nagkaroon ng pamilya dahil masyado siyang tutok sa pag-aalaga kay Daddy. Wala na din siyang pamilya.
And now, we're the only family she has. I love her for making my Dad her priority and make sure to be always there for him. So I will return the favor on behalf of my Dad. As long as I can do it, hindi ko siya papatulungin.
We can always hire other maids naman but I just don't like the idea.
My and Dy aren't always home and me too, not that I don't trust them but before we could let them do the job inside our house, we must trust them first. Marami na kaming experience sa mga ganyan and we have learned our lessons. Not to mention that Lola Nena is old and can't protect herself anymore.
Habang iniisip kung ano ang pwede kong pagka-abalahan ay biglang tumunog ang aking phone.
"Hello?"
"Rine!!!"
"Ow, Rey. What's up?"
"Rine, I think nalaman na ni Sei!!." Rey whined, one of my best friends.
"Ahh about your feelings for him? Paano niya nalaman?"
"Hindi ko alam, pero suspetya ko si Nicole nagsabi. Alam mo naman yun madaldal, tapos buddy buddy pa sila ni Sei. Ano na gagawin ko?" I know this is something serious for her dahil almost 3 years na siyang may gusto dun but she can't just bring herself to say it dahil mortal enemy sila ika nga niya.
"Rey, calm down. Wanna talk about it? Why not sleep over right now? Tawagan natin yung dalawa pa. What do you think?" I said, kase we are all aware that I don't really know anything about relationship. I think mas makakatulong yung dalawa sa problema niya.
"You sure about that?" She said as she tries not let me hear her sobs but I already heard it. She is hurt but I can't really understand why is that.
"Yes, do you need me to call your mom? I'm sorry but I can't really relate you know that so let's call the others."
"Yawa ka talaga. Ikaw pa naman una kong sinabihan." Natatawang wika nito, but the sobbing is still visible as she speak. Maybe she's also kind of feeling hopeless with my naivety with this kind of situation and just laugh it off. I know that's what she's feeling right now because I am.
What should I do? I haven't experience the feeling yet.
"Sorry haha. I'll chat them na ahh. Get ready. Iiyak mo yan lahat later." I Jokingly said, but hoping the opposite to happen.
I don't know but is it really worth crying for? I mean, am I being insensitive if I say na baket kailangang iyakan yung ganong kaliit na bagay?
*sigh*
Yeah, I'm being insensitive. They will get mad, if they knew I am thinking about that.
Pumunta akong kusina para tingnan kung may pwede ba akong maluto pagkatapos kong sabihan ang iba naming kaibigan sa biglaang overnight.
"Naghahanap ka ng makakain, Hija?" I silently freak out almost dropping the eggs I am holding.
"Lola Nena, you scared me!!"
"Ahahaha, pasensya na. Hindi ko alam na hindi mo narinig ang pinto, pagpasok ko." She said while chuckling. Napatawa nalang ako dahil mukhang tawang-tawa talaga siya pero pinipigilan niya lang.
"Lola Nena itawa mo yan. Buka iutot mo yan later." Natatawang pang-aasar ko na lalo nitong ikinatawa.
"Jusko talaga ikaw na bata ka. O at ano nga ang iyong hanap? Nagugutom ka ba? Sabi ko naman sayo at----"
"No Lola, I just wanna ready something for my girl friends. Like snack para mamaya."
"Overnight?"
"Yes po."
"Oh at ako na diyan. Madali nalang naman kung yun lang nais mo." Wika nito habang kinukuha ng mga itlog sa kamay ko. I reluctantly hand it to her.
"You sure Lola Nena?"
"Oo naman. Ikaw talaga. Umakyat ka na at mag-asikaso ng sarili mo. Hindi ka pa nakakapag-palit ng damit mo. Alam mo naman panahon ngayon." Malumanay nitong sermon sakin.
