Eagle Claws ( Book 2 Of Silver Claws ) COMPLETED

Revenge 29

Chapter 29

Yeniesh's POV

Pabalik-balik ang ginawa kong paglalakad sa harap ng ER.

My clothes are drenched with mix blood from Yohan and Xavier.  I have no choice but to bring Xavier with us. Walang tao doon sa parking lot para hingan ko ng tulong kaya't ginawa ko ang makakaya ko para madala silang pareho dito sa ospital. And I'm fucking worried for the both of them.

Litong-lito ako sa nangyari. I saw Xavier pointing his gun to Yohan but why? Why did he tried to shot my brother? At bakit kasabay ng pagbaril niya ay nabaril din siya?

Hindi malinaw ang nangyari pero isa lang ang sigurado ako, someone tried to kill him.

"Yeniesh!"

Nag-angat ako ng tingin sa mga bagong dating. After naming makarating dito ay agad kong tinawagan ang Silver Claws at ang Pillars.

I was amazed to see them coming here together but this is not the time to be amazed.

"What happened? Anong nangyari kay Xavier?" Salubong sakin ni Red.

"Anong nangyari kay Yohan?" Segunda naman ni Vino pero hindi ko magawang ibuka ang aking bibig para sagutin sila.

"Are you ok?"

Nag-aalalang boses ni Third ang rumihistro sakin. I saw him look so worried. Agad akong lumapit sa kanya at yumakap ng mahigpit. Napakagat labi ako nang maramdaman na yumakap siya pabalik.

Thank God dumating sila. Kanina ko pa pinanatili ang sariling matatag kahit na sobrang kaba ang nararamdaman ko. Two persons got shot on my reach! Wala manlang akong nagawa para iligtas ang kahit isa sa kanila.

Nang makabawi ng lakas ay ikinwento ko sa kanila ang nangyari. At tulad ko ay nalilito rin sila sa nangyari.

"Anong ginagawa ni Xavier doon? And why did he tried to kill Yohan?"

"We can't be so sure na sinubukan nga niyang patayin si Yohan."

"Sino naman ang bumaril sa kanya. If we base it on Yeniesh's story, Yohan is weapon-less kaya impossible na barilin din niya si Xavier. Unless may kasama pa silang iba doon?"

Nanahimik ang lahat at pinili na ikimkim sa sarili ang mga katanungan. Hindi namin malalaman ang totoo hanggang hindi pa ok ang lagay ng dalawa.

Napatayo kaming lahat nang lumabas ang mga doctor sa ER.

"Doc. Kamusta na po sila? Did you save the both of them?" Salubong ko dito.

"Are you the family of the patients?"

"K-Kapatid ko po ang isa sa kanila."

"Well, isa sa kanila ang nangailangan ng dugo so we did blood transplant. But we have inaccurate amount of blood and thankfully yung hindi napuruhan ay kamatch sa blood type nung isa. Are they some sort of brothers, cousins, or something?"

Mabilis akong umiling bago sumagot.

"They are not brothers. Pero doc ok na po ba sila pareho? Hindi naman malala ang lagay nila right?"

"Yes. Ililipat na namin sila ng room. You don't have to worry about them."

Nakahinga ako ng mabuti tapos ay napakuyom ng palad.

'They are safe. They are safe now. Thank God.'

------
Tulala kong pinagmasdan si Yohan sa hospital bed. Nakabihis na ako ng maayos at binabantayan siya.