Αναλαμπές

ΨΥΧΡΕΣ ΑΛΉΘΕΙΕΣ

Ένα συμφέρον η ζωή μας όλη,
που κάποιοι επιτήδειοι το ντύσαν όμορφα.
Το παρουσιάσαν ως φιλία,
το βαφτισαν “αγάπη” και “ανιδιοτέλεια”.

Έτσι, όταν έρθει η Κρίσιμη ώρα,
όταν της ζωής το νήμα φτάσει στο τέλος του δρόμου,
ας καούμε στην κόλαση όλοι εμείς
οι αφελείς, όχι οι συμφεροντολόγοι,
όλοι οι ευκολόπιστοι κι όχι οι πλεονέκτες.

Ας τσουρουφλιστούμε στα μαρτυρικά καζάνια της κολάσεως,
όλοι εμείς οι ηλίθιοι,
που μεθύσαμε με τ'όνειρο ενός καλύτερου κόσμου.
Που πιστέψαμε στην ανταπόκριση
κι αγαπήσαμε ένα ψεύτικο “αμοιβαίο”.

Διότι ο άνθρωπος εν τέλη δεν κατέχει,
ούτε τις μισές αξίες απ' αυτές που προβάλλει.
Μα κάλλιστα κατέχει την υποκριτική,
την τέχνη των τεχνασμάτων,
του ψεύδους, της απάτης.
Του πλαστού “νιώθω” κι “αισθάνομαι”
που δημιουργεί συχνά, χωρίς τύψεις.

Αν με βρίσουν εν τέλη για όσα ειπώθηκαν,
μόνη θα γελάσω,
βλέποντας στα πρόσωπα των ανθρώπων την άρνηση να με δικαιώνει.
Αν χαρακτηριστώ κυνική,
θα ξέρω πως είμαι ρεαλίστρια,
θα έχω εν ολίγοις έναν λόγο να υπεριφανεύομαι...

Ε.Κ.