Witamy wszystkich fanów i wielbicieli Haikyuu!
Jeśli jesteś zainteresowana/y przeżyciem swojej własnej historii z ulubionymi postaciami, koniecznie do nas zajrzyj!
Znajdziesz tu preferencje z takimi postaciami jak:
Hinata Shoyo
Sugawara Koushi
Yu Ni...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
(y/n) ostatni raz spojrzała na niewielką karteczkę samoprzylepną, którą trzymała w dłoni. Zapisany był na niej adres domu, przed którym właśnie stała.
Nieubłaganie szybko zbliżały się urodziny jej mamy, a ona, jako dobra córka, postanowiła zafundować jej wspaniały prezent. Jakiś czas temu, podczas zakupów w galerii z paroma znajomymi, w oko wpadł jej prześliczny, srebrny wisiorek. Długo wpatrywała się w wystawę sklepową, aż w końcu jej wzrok spoczął na cenie wspomnianej biżuterii. Nie kosztowała ona majątek, jednak wciąż miała swoją cenę. Tak więc zmotywowana i podekscytowana rozpoczęła poszukiwania jakiegoś chwilowego zajęcia, dzięki któremu mogłaby troszkę sobie dorobić. Z początku chciała zająć się czymś delikatnym, jak zbieranie owoców lub praca w ogródku. Niestety większość osób potrzebowała pomocy przy tego typu sprawach za dnia, kiedy przebywała w szkole. Tak więc na myśl (y/n) przyszło też udzielanie korepetycji. Pomysł ten odrzuciła równie szybko, jak się pojawił. Nie była zbyt dobra w nauczaniu. Często sama miała problem ze zrozumieniem wielu rzeczy.
Ostatecznie zdecydowała się na zamieszczenie w internecie informacji, dotyczącej propozycji swojej pracy jako opiekunki do dzieci. Była to chyba najlepsza opcja. Nie musiała długo czekać na pierwszy telefon. Kobieta, która do niej zadzwoniła wydawała się wyjątkowo uprzejma i miła, więc z chęcią przyjęła jej ofertę pracy.
Schowała karteczkę do torby, wolną ręką pukając do drzwi. Po chwili otworzyła je, jak się domyśla, pani domu. Uśmiechnęła się do dziewczyny ciepło, przyglądając się jej.
— Ty jesteś (y/n), tak? — zapytała łagodnym głosem.
— Dzień dobry — przywitała się nastolatka, odwzajemniając jej przyjazny gest — Tak, to ja. Miałam zaopiekować się Natsu.
— Oczywiście, właśnie miałam wychodzić. Wejdź proszę — kobieta weszła w głąb domu, zachęcając młodą dziewczynę do tego samego — Natsu! Przyjdź tu proszę! — zawołała, po czym zwróciła się do (y/n) — Pracuję dziś do późna, ale przede mną powinien wrócić mój syn. Jak przyjdzie możesz wrócić do domu. Zostawiłam mu pieniądze, więc on ci zapłaci.
Nagle zza rogu wybiegła kilkuletnia dziewczynka, stając obok swojej mamy.
— Skarbie, to jest twoja opiekunka — kobieta pogłaskała rudowłosą po głowie, dodając jej odwagi.
