"hyung bugün görüşmem var ama gitmek istemiyorum artık herkes deli olduğumu sanıyor" seokjin hyung gülümseyerek bana baktı
"ben sana inanıyorum mochi hoseok'ta öyle bir kaç kişinin ne düşündüğü seni o kişi yapmaz" hüzünle masada kenetlediğim ellerime baktım
"hyung ama o insanlar arasında annem de var" hoseok hyung ellerini ellerime koydu ve gülümsedi
"ne olursa olsun biz yanındayız jimin hem biliyor musun araştırma yaptım biraz bu olay ile ilgili ve çok şaşırtıcı şeyler buldum jimin bunlar psikolojik şeyler değil başka bir sebep var" gözlerimi açarak hoseok hyung'un diyeceklerini bekledim
"jimin! hadi gel" çantamı alıp umutsuzca ayağa kalktım
"görüşürüz çocuklar malum bay lee'nin seansı gecikince azar yiyorum" el sallayıp yanlarından ayrıldım
2 yıldır kesintisiz her hafta psikolağa gidiyordum
küçüklüğümden beri canım sebepsiz yere acıyordu en basit örnek olarak
iki gün önce yolda yürürken bi anda karnıma tekme atılmış gibi oldum ve yere düştüm sorun yanımda kimsenin olmamasıydı ya da 14 yaşındayken boş yere çenemin kırılması
hiçbir şey olmuyordu ama hissediyordum
"jimin bay lee ile konuştum seanslarını haftada iki güne çıkaracağım dün bacağının incilmesi son noktaydı"
arabanın soför aynasına bakarak kafamı salladım
annem tarafından deli muamelesi görüyordum bir de yetmezmiş gibi benden uzakta durmaya çalışıyordu sanırım ona zarar vereceğimi düşünüyordu
çünkü vereceksin jimin
vermeyeceğim
vereceksin belki bugün değil ama yakındır şimdi yola dön
evet iç sesimle kavga ettiğime göre devam edebilirdim
telefonuma gelen bildirim sesiyle irkildim
jin ve diğer ikisi grubundan yeni iki mesaj
jin ve diğer ikisi
güneşim: hey jimin!
bil bakalım ben ve seokjin hyung ne bulduk
jimin:kurabiyeyi kaç derecede ısıtacağınızı mı?
yürüyen ego:ha ha ha çok komiksin jimin-sshi
güneşim:yalnız sen nasıl öğrendin?
jimin:kimlerle arkadaşım ben ya
yürüyen ego:400.000 derecede ısıtırsak 1 saniyede oluyomuş ;)
jimin:bunu kim söyledi?
çünkü şuan sanırım götümle gülüyorum DBFHERBGFVDEFHFGVBEU
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAUDEDE 소다데 |JİKOOK|
Fanfictionsaudede:Portekizcede "Bir kimsenin yokluğunda hissedilen derin özlemi ve bir zamanlar kaybettiğin bir şeyin bir daha asla senin olamayacağını anladığın an yaşadığın his" anlamına geliyor. park jimin ve jeon jungkook birbirine bağlıydı jimin'nin can...
