အကို႔ရဲ႕ေမာင္..🖤💛(အကို့ရဲ့မောင်..🖤💛)

အကို့ရဲ့မောင်..

~မင်းေျပာတော့ခ်စ္တယ္ဆို~

Gun နာက်င်ရသည်..
တကယ္ကိုထိုလူသားကမထင္မွတ္ထားလောက်အောင်သြေးရူးဆန်သည်။

~ခ်စ္တယ်လေအကိုရဲ့~

~ဒါဆိုဘာလို့ဒီလိုလုပ္တာလဲမောင်~

~ကိုယ်အကို့ကိုခ်စ္လို့ပေါ့~

နားမလည်တော့ပါ.
မိဘေတြနဲ့ခြဲပြီးတစ္ကိုယ္ထဲထားလောက္တဲ့ထိ
သူကကိုယ့်ကိုခ်စ္တယ္တဲ့.
ကိုယ်ယုံကြည့်ရမွာလား?

~Mark အကို့ကိုသေခ်ာကြည့်ပါဦး
မင်းအကို့ကိုမသနားဘူးလားဟင်?မင်းအကို့ကိုတကယ္ခ်စ်ရဲ့လား~

Mark ကသူပါးပေါ်တင္ထားသောလက်နွစ္ဖက္ကို
ညင်သာစြာကိုင်ပြီး

~ခ်စ္တာပေါ့အကိုရဲ့ဒါကြောင့်အကို့ကိုဒီခေါ်လာတာလေဒါဆိုအကို့မိဘေတြကိုသတ္တာအကိုမျမင်ရေတာ့ဘူးလေအကိုလဲမခံစားရေတာ့ဘူးပေ့ါ~

ငါသိတဲ့ mark ကဒီလိုမဟုတ္ဘူးလေ..
ငါ့ကိုသိပ္ခ်စ်ပြီးအရာရာတိုင်းကြင္နာမှုတြေနဲ့
ျပည့်နွပ်နေတဲ့ mark..
သူ..သူဘယ်ရောက်သြားတာလဲ?

~လွေ်ာက်တြေးမေနနဲ့တော့အကိုထမင်းစားရေအာင်~

ပါးျပင်ပေါ်မ်က်ရည္က်လာတော့လာသုတ်ပေးကာဖက်လေသည်.

~အကိုမငိုပါနဲ့အကိုငိုတော့ကိုယ်ငိုခ်င္တာပေါ့~

အခ်စ္တိုးရျပန်ပြီမောင်ရယ်..
မင်းအကို့ကိုေတြေဝေအာင္မ်ားလုပ်လေသလား?

ဖက္ထားရာကခြာလိုက်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ျပလိုက်တော့
နှုတ္ခမ်းလေးကိုထိရုံလေးနမ်းကာ ပန်းကန္နဲ့ဇြန်းကိုအေရွ့ခ်ပေးသည်။

~အကိုကလိမ္မာလိုက္တာ~

သူျပုံးေနေတာ့ကိုအျပစ္မျမင်ရက်ျပန္ဘူး
ငါကေရာ..
မိုက္မဲနေတာလား?

****************
~အကို~

ခေါ်သံလေးကေက်ာရိုးတစ်လွေ်ာက္ကိုအေအးဓာတ်တြျေဖန့်ေဝေစသည်.
လွည့်မကြည့်တော့ဘူး.
မင်းပဲမွလား?

~ျပန္လာပြီလား~

~အင်း အကိုဗိုက္ဆာနေပြီလား~

ခေါင်းငြိမ့်ျပလိုက္ကာသူ့ကေ်ာျပင်လေးကိုမ်က်နွာအပ်ပြီးခါးသြယ်သြယ်လေးကိုဖက္ထားလိုက်သည်။