The Long Lost Princess

CHAPTER 14

HELL POV
so ito kami ngayun nag lalakad alangan namang gumagapang hahaha char lang ang ganda kasi ng mood ko ngayun kasi nature lover ako at ngayun tapos nandito kami sa gubat kaya ang saya ko gushhhh ganda talaga dito sa labas ng magical academy gushhh ang daming ibon na nag sisiawitan at mga paru parung nag liliparan at kulay ng gubat na subrang ganda na pwedi mung ihalintulad sa ginto at dyamanti sa ganda kahit simpleng gubat lang ito para sa kanila pero para sa akin ito ay isang yaman, dahil para sa akin ito ay kayamanan nating lahat, dito tayo kumukuha ng ating pangangailangan at para sa akin dapat nating alagaan at ingatan ang ating likas na yaman at yun ang mga gubat at dagat at kahit saang parte ng mundo, na lungkot nga ako noong nalaman ko na ang mundo pala ay gray na ang kulay, na dating green na ang kulay at iyun ang kalupaan at ang dating blue na kulay na tubig ngayun gray na rin at yun ay ang ating katubigan , alam ko naman na may lubos tayong pangangailangan pero na subrahan dahil halos mawala na ang lahat, iniisip ko nga noon eh kung gaano kaya ka ganda ang mundo noon noong wala pang mga bagay na syang kinakasira ng mundo, noon mas marami tayong na kakain na masusutansyang pag kain ngunit ngayun ito ay nakakasama na may halong chemical na syang unting unting pumapatay sa atin hayssss, pero talagang marami tayong lubos na pangangailangan at subra na rin ang pupulasyun sa mundo haysss, ayun yung na iisip ko sa mortal world o sa madaling salita mundo ng mga tao, pero dito naman sa mundo ng mga immortal marami pang gubat at maraming likas na yaman pang na kukuha dahil dito pinag babawal ang subra sa pag puputol ng punong kahoy, pag mag puputol ng kahoy kailangan pag nag putol ka dapat sunod araw mag tanim ka yun ang batas dito , pag ito ay di ginawa gaganti ang likas na yaman magagalit ang goddess of nature

na balik ako sa realidad ng tapikin ako ni kate

"okay ka lang ba bes? parang ang lalim ng iniisip mo ah?" sabi ni kate

"iniisip ko lang kate ang mundo ng mga tao, ibang iba kasi ang mundo ng mga tao kisa sa mundo ng mga immortal diba doon marami ng gusali at pulusyun kaya marami ng namamatay na mamamayan, pati mga batang sanggol at mga batang walang muwang na dadamay sa problema ng mundo, pati na rin yung mga bata at matandang walang ginawang masama at kapahamakan para sa ating kapaligiran, pero diba lahat naman tayo nag kakasala ngunit paano ang mga batang walang muwang sa mundo sila ay na hihirapan at nag kaka sakit din sila at sila ang nahihirapan ng husto" malungkot kung sabi

"alam mo bes ngayun lang ulit kita na kitang malungkot, kasi dati lagi kang naka ngiti at alam ko sa loob loob mo malungkot ka, ngunit ngayun pinapakita mo na ang tunay na ikaw" sabi ni kate  at ngumiti sa akin at hinawakan ang aking kamay

"masaya ako para sayo bes, ngunit dyan sa pinupublima mo bes, wala naman tayong magagawa eh kung marunong lamang ang mga tao sa pag mamahal sa kapaligiran at kung marunong lamang silang mag tulungan sila ay aangat at masusulusyunan nila ang Publima nila, di sapat ang salita di sapat ang mag pa ramdam na mahal mo ang isang bagay dapat itoy gawin mo mula dito" sabi ni kate at tinuro ang puso ko

"kung alam lamang ng mga tao, ang mag tulungan? gaganda ang mundo, lagi lamang sinasabi ng tao na mahal nya ang mundo, walang mapupuntahan ang kanyang sinasabi dapat nya itong gawin na mula dito sa puso" sabi pa ni kate at tinuro ang kanyang puso

"bakit parang ang dami mung alam" nakaka luko kung sabi na may nakaka lukong ngiti, inakbayan ko sya ganoon din ang ginawa nya inakbayan nya din ako at may lukong ngiti din sa kanyang mga lani hahahaha loko talaga toh

"ako pa ba bes*wink* hahahahaha" sabi nya at tumawa sa huli, nag ka tinginan kami at sabay na tumawa

"hahahahahaha/hahahahhahahaha" tawa naming dalawa

"oy oy anong tinawa tawa nyu dyan?" sabi ni Jacob

"wala sabi kasi ni kate mukha ka daw kalabaw whahahhahahaha" asar ko sa kanya at tumawa ng malakas hahahaha