UMUR (+18)

Kurallar

Geniş salonundaki ikili koltuğa oturup benim de karşısındaki koltuğa oturmam için işaret vermişti. Garip bir şekilde verdiği her komuta hemen uymaya çalışıyordum.

"Pekala." Diye söze başladı. "Beni tanıyor musun?"

Gözlerimi yakışıklı yüzüne dikip, "Pek tanımıyorum." Dedim. "Siz beni tanıyor musunuz?"

Sorumu duymazdan gelerek, "Tanışalım." Dedi. Kaşlarını ciddi bir şekilde çatmış beni izliyordu. "Adım Umur. Seninki de Özge."

Merakla yüzüne bakmaya devam ediyordum ama o kendini tanıtmak için başka bir şey söylemedi. Bunun yerine, "Burada bulunduğun sürece kurallarıma uymak zorundasın biliyorsun değil mi?" Diye sordu. Sessizce kafamı salladığımda suratsız bir ifadeyle konuşmaya devam etti.

"Benden izinsiz dışarı çıkmak yok."
"Benden izinsiz herhangi bir şey sipariş etmek yok."
"Eve benden izinsiz birini almak yok."
"Akşam yemekleri ve kahvaltı için istisnasız her gün masada olacaksın."

"Kahvaltıları haftaiçi saat yedide, haftasonu on birde edeceğiz. Akşam yemekleri akşam yedide."

Kaşlarımı çatarak, "Ama ben haftaiçi saat yedide uyanmam." Diye atıldım.

"Ben uyanırım." Dedi. "Yani kahvaltı yedide."

"İyi de..." diye atladım yeniden, "Benim dersim falan da yok yedide. Geç kalksam olmaz mı?"

Basitçe "Olmaz." Dedikten sonra tepkime bile bakmadan devam etti, "Alkol almak yok."

"Ama reşitim."

Gözlerini yüzüme diktikten sonra, "Alkol almak yok." Diye yeniledi. Kaşlarımı çatarak sıradaki bildirgeyi bekliyordum ki ellerini önünde kavuşturup, "Şimdilik bu kadar." Dedi.

Eliyle sol arkasında bir yeri işaret ederek, "Odan şurada." Dedi. Kalkıp valizlerimden birini çekiştirmeye başladığımda yardım edeceğini düşündüm ama hiç de öyle durmuyordu.

Anlaşılan üç ay pek de kolay geçmeyecekti.