Βασίλισσά Του Νότου

Κεφάλαιο Πρώτο

Κεφάλαιο Πρώτο
- Χριστίνα! Σβήσε τη λάμπα και πέσε για ύπνο! Είναι αργά.
-Μάλιστα μητέρα!
Έτσι και έκανε …Φύσηξε τη μικρή φωτιά του κεριού της, έκλεισε το ταλαιπωρημένο από τον χρόνο βιβλίο της, σκεπάστηκε με την κουβέρτα που της είχε φτιάξει με τόση αγάπη η γιαγιά της και αποκοιμήθηκε .
Δεν άργησε και πολύ η ανατολή του ηλίου.Τα κοκόρια όπως πάντα τυπικά στο λάλημα τους σήμαναν την αρχή της ημέρας τους…και την αρχή των υποχρεώσεων που είχαν κατά τη διάρκειά της. Η Χριστίνα ήξερε ότι δεν μπορούσε να περιμένει κάτι παραπάνω από Αυτό που ήδη είχε. Να φροντίζει τα ελάχιστα ζώα που είχαν στην κατοχή τους η οικογένειά της. Τα οποία ήτανε, μια γέρικη αγελάδα, τρεις κότες, ένας φωνακλάς κόκορας και ένα πρόβατο που όλοι τους αγαπούσαν πολύ. Με το μαλλί του είχε φτιάξει η γιαγιά της την κουβέρτα της… Μια άνοιξη που το χωράφι τους είχε καρποφορήσει παραπάνω από το συνηθισμένο και η γιαγιά της, της φύλαξε το μαλλί του μιας και δε χρειάστηκε να το πουλήσουν. Όταν της τη χάρισε η Χριστίνα είχε νιώσει τόσο ευτυχισμένη! Πρώτη φορά της έκαναν δώρο κάτι καινούργιο. Ο, τι είχε μέχρι τότε είχε στην καλύτερή έναν προηγούμενο κάτοχο.Την αγαπούσε πολύ τη γιαγιά της … Η κουβέρτα και τα δυο βιβλία που της είχε χαρίσει ήταν τα ομορφότερα και τα σημαντικότερα πράγματά στην καθημερινότητα της. Η κουβέρτα να τη ζεσταίνει στους κρύους χειμώνες και τα βιβλία να την κάνουν να ονειρεύεται και να ζεσταίνουν την ψυχή της. << Χάρη σε αυτά τα δυο βιβλία δε ζω μια Ζωή, αλλά τρεις….>> έλεγε… Παρόλο που ελάχιστοι ήξεραν να διαβάζουν η Χριστίνα ήτανε μια από αυτούς…Ο προ πάππους της οπού ήτανε και ο προηγούμενος κάτοχος των δυο βιβλίων της, ήτανε δάσκαλος και είχε μάθει τη γιαγιά της να διαβάζει. Η μητέρα της από την άλλη δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει…<< Δεν της άρεσε και δεν είχε χρόνο >> όπως έλεγε πάντα…όμως η Χριστίνα τα αγαπούσε πολύ τα Γράμματα και το να τη μάθει η γιαγιά της να διαβάζει ήταν για αυτήν θείο δώρο.Τα μεγαλύτερά αδέρφια της επίσης δεν έμαθαν να διαβάζουν… Ξεκίνησαν από πολύ μικρή ηλικία να βοηθάνε στο χωράφι και τον ελάχιστο ελεύθερο τους χρόνο τον περνούσαν κάνοντάς άλλα πράγματά τα οποία ήτανε της τάξης τους… << Τα Γράμματα είναι για τους αριστοκράτες… Όχι, για ανθρώπους σαν και εμάς που προσπαθούν να βγάλουν το ψωμί τους >>. Η Χριστίνα όμως δεν έδινε σημασία στα λόγια τους.... Μόνο ο μικρός της αδερφός ο Συμεών της έλεγε πάντα

- Όταν μεγαλώσω θα δουλέψω, θα βγάλω πολλά λεφτά και θα σου κάνω δώρο πολλά!! Πολλά!!! Βιβλία