Βασίλισσά Του Νότου

Κεφάλαιο Τρίτο

Το δείπνο ξεκίνησε όπως πάντα. Όπως κάθε μέρα έτσι και σήμερα. Η μητέρα της δεν άφηνε κανέναν να πειράξει την κουζίνα της... Πέρα από λίγη βοήθεια από τις κόρες της, τίποτα παραπάνω και για κανέναν Λόγο! παρα μόνο εάν έχει "Φύγει για κάπου. Που δεν θα είχε πλέον δικαίωμα να επιλέξει!" όπως τους έλεγε. Μπορούνε μόνο να κοιτάνε και χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις και της ζαλίσουν το κεφάλι! Η Χριστίνα με τις αδερφές της έστρωσαν το τραπέζι και σέρβιραν το φαγητό.
Η μητέρα όπως κάθε φορά έλεγε τα νέα της ημέρα. Είχε μάθει τα πάντα για τους πάντες και "αυτή θα τα έκανε καλύτερα φυσικά!" Μέχρι που ακούστηκε μια φωνή που σπάνια ακούγεται στο τραπέζι αυτό.
"-Σήμερα όταν πήγαμε για ψωμί είδαμε μπροστά μας την άμαξα της πριγκίπισσας και είχε και τρεισ ιππείς που θα πρέπει να ήτανε πολλά υποσχόμενοι μνηστήρες της." Ητανε μια προσπάθεια του Συμεών να σταματήσει την προηγούμενη συζήτηση.
" -Χμ! Τους είδες? Ακούστηκαν πολλά για αυτούς! Μία είπε ότι έχουν έρθει από όλον τον κόσμο! Τόσους πολλους μνηστήρες δεν είχε καμία άλλη πριγκίπισσα! "
" -Ω ναι τους είδα! Και κάποια στιγμή θα τους κάνω να με δούνε και αυτοί!" χτύπησε το χέρι του στο στήθος με υπερηφάνεια!
"-Αυτοί παιδί μου δεν θα γυρίσουν να κοιτάξουν ούτε και τους εμπόρους! Πόσο μάλλον εργάτες σαν και εμάς!" Άρχισε να κόβει το φαγητό της πολύ γρήγορα. Φαίνεται σαν να την πείραζε πολύ αυτό το γεγονός. Ήτανε πάντα τόσο απόλυτη με τις κοινωνικές Τάξεις. Έπρεπε όλοι να είναι τοποθετημένοι κάπου.. Και φυσικά από την ώρα που γεννήθηκες! Ή μάλλον πιο πριν! Πολύ πιο πριν γεννηθείς εσύ! Σε ένα κουτάκι και φυσικά πρέπει να είσαι και ευχαριστημένη!
"-Και όμως μαμα! Κοίταξαν την Χριστίνα!" Το βλέμμα του στράφηκε στην αδερφή του με τόση αγάπη και καμάρι που σχεδόν μπορούσε να τον συγχωρέσει που στο άκουσμα της κουβέντας του πάγωσε ολόκληρη! Η μητέρα της σταμάτησε απότομα. Για πρώτη φορά κάρφωσε επίμονα και γεμάτο περιέργεια βλέμμα της πάνω τους.
"-Λίγες παραπάνω λεπτομέρειες επιβάλλεται και μάλιστα αυτήν την στιγμή!" Ο τόνος της φωνής της τον έκανε να καταλάβει ότι μάλλον δεν έπρεπε να το πει.. Και τώρα τα μάτια του στράφηκαν στο φαγητό του.
"-... την ώρα που κοιτάζαμε την άμαξα της πριγκίπισσας..."

"-Μητέρα έφυγα τρέχοντας να πάρω το ψωμί και πήγε να με πατήσει με το άλογο ένας από αυτούς!"
"-Τι?! "
"- Κανονικά δεν ήθελα να σου το πούμε γιατί δεν ήθελα να σε αναστατωσω και εφταιγα εγώ! Δεν τον είδα!"

"-Τι είναι αυτά που λες παιδί μου! Σήκω, σήκω πάνω να δω αν είσαι καλά!! "
"- Αλλά όπως βλέπεις όλα καλά!" Η προσπάθεια της να σταματήσει την μητέρα της να την πασπατευει έπιασε!

" -Ναι! Η αλήθεια είναι ότι καλά φαίνεσαι.! "

" -Σαν να μην έγινε τίποτα!" με το που γύρισε η μητέρα τους την πλάτη για να καθίσει στην καρέκλα, βρήκε ευκαιρία να δείξει με το βλέμμα της στον αδερφό της ότι φθηνά την γλυτώσανε!