The Friends in High Places

Chapter 1

Mallory's POV

I don't know what is happening and if whether or not I deserve all of it but I feel like I'm being so unlucky lately. Noong isang araw na nakaw yung purse ko. Kahapon naman muntik na akong mabangga noong humaharurot na motorsiklo at kanina naman na-martilyo ko iyong kamay ko. Stupid school fair. Bakit pa kasi ako pumukpok noong slogan eh. Sana hinintay ko nalang yung mga ka groupo ko.

Noong nasa clinic naman ako, yung head nurse na ubod nang sungit naman ang naka assist sa akin, hindi ko na nga mabilang kung naka ilanga "tanga" yun sa akin. Wala bang patient care sa school clinic porket libre mag pa check? Pero bayad din diba yun sa miscellaneous fee? O siguro menopausal na kaya maiinit ulo ni manang? Nakakainis talaga.

Ngayon naman my phone won't stop ringing inside my jean pocket and I can't do anything about it kasi naka benda yung left hand ko while may dala akong books sa kanan. Naiinis na talaga ako. Nasa ground na akong nang condo at pauwi na sa unit ko and my phone still won't stop ringing. Sino ba kasi to.

In my visual periphery nakita ko na na bukas yung elevator. Asa naman ako na hihintayin ako noon. Tanggap ko na na malas ako ngayong week so hindi na ako nag habol pa. Hintayin ko nalang mag bukas yung isa. As I am waiting, inipit ko muna sa wall yung mga libro ko para makuha yung phone at nang matigil na yung pag vibrate. I can no longer feel the difference kasi, kung phone ko pa ba yung nag vi vibrate o yung tyan ko na, kasi nagugutom na ata ako.

"Need some help?" I heard a familiar voice from behind. Noong akma akong lumingon tuluyan na ngang nahulog yung mga libro. 

I love my life. Bulong ko. 

Kukunin ko na sana pero naunahan ako.

"Oh," Nagulat siya nung napansin niya yung kamay ko. "What happened to your hand?" tanong niya.

He's Miles. Ka level ko nang unit. Technically school mate ko, pero he's in law school now while I still linger more in the undergrad program. Epekto nang every sem shift. Hindi ko talaga kasi alam anong gusto kong gawin sa buhay kaya eto, in my 5th year na sa college, and counting.

Naiingit ako sa mga taong alam agad ang gusto at plannado lahat ang ganap sa buhay. Ako kasi kung ano ang trip at the moment, I pursue that thing. Paano kaya ginagawa yung maging organized sa buhay? May subject ba yun noong high school?

Before I got drowned in my train of thought I noticed him eyed me. And sinagot ko na yung tanong niya. "This is nothing. Napukpok ko lang nang martilyo kanina" I attempted to sound na hindi ako bothered pero masakit talaga siya. Especially ngayon na nawawala na yung talab nang pain reliever.

"Why'd you hammer yourself though?" He asked again, but more like demanding a reasonable answer with his furrowed brow and hand holding tight sa mga libro ko.

"Para namang ginusto ko to noh. It was an accident."

"Oh yeah. Accidents. That happens." He mockingly said. "Pretty sure you've done something again that isn't even yours to do." He continued. Problema nito?

"I will get back on you in a bit. Let me just answer this for a sec.' I told him noon nag ring na naman yung phone ko. The caller ID says it's Tristan but it's pretty sure It's Mark's voice I can hear from the other line.

"Where are you!?" he is borderline screaming now, typical of him. "Nahimatay ka daw? Bakit hindi mo kami hinintay? Wala ka na sa clinic? Ok ka na!? Sunod sunod niyang tanong.

"I'm fine. Umuwi na ako. Kayo na muna bahala sa booth. It was an accident."

"You sure you're fine? Puntahan kita ok steady ka lang!?"