forever • min yoongi

two

Karşımda bana dikkatle bakan annemden gözlerimi kaçırırken oldukça korkuyordum. Herkesin yanlış yaptığı gece annem beni tam 20 kez aramıştı ama ben o sıra başka şeylerle meşgul olduğum için annemin telefonuna cevap verememiştim.

Gyu Ri'nin bana paylaştığı sırdan sonra tam konuşmaya devam edecektik ki annem evimi basmıştı. Normaldi aslında, kadını meraklandırmıştım ve babam her şeyi ondan sorumlu tutardı.

Hatırlıyordum. Bir keresinde çocukken annem ve babamla parka gelmiştik. İkisi de birbirini seviyorlardı. Küçükken de şimdi de birbirlerine olan bakışlarından anlıyordum. Babam soğuktu, derin dondurucu etkisi bırakacak kadar. Sadece tek çocuk olmamdan kaynaklı beni kaybetmekten çok korkuyordu, ara sıra bana sevgisini de gösteriyordu ama babam her olayda haklı çıkmaya çalışırdı.

O gün de öyle olmuştu. Babamı çalıştığı iş yerinden telefon gelmişti ve ona o kadar çol odaklanmıştı ki salıncakta salladığı beni unutmuştu. Sinirlice konuşuyordu ve babam sinirlenince insanları çok kırardı. Bunu o küçük hâlimde bile anlıyordum.

Bana bağıran birisi olduğunda direk gözlerim dolardı. Babamın bıraktığı bir travmaydı o da. Sinirlendiğinde hep bize bağırırdı.

Her neyse, telefon konuşmasına o kadar dalmıştı ki benim onun sinirli hâlimden korkup duran salıncaktan inmem ve annemin yanında doğru ilerlememi fark etmemişti. Annem kucağına aldığı kedi ile konuşuyor, kalabalık parkta beni duymuyordu. Babamın yanında olduğumu bildiği için endişelenmiyordu ama annem normalde çok telaşlı birisidir.

Koşarak onun yanına gitmeye çalıştığımda parka bir den atlayan siyah kurt köpeği direk koşan bana saldırmıştı. Hıçkırarak ağlıyordum ve birilerinden o 7 yaşındaki hâlimle yardım istiyordum. Herkes köpekten korktuğu için yardım edemiyordu ve babam hâlâ telefondaki kişiye odaklandığı için beni görmemişti. Annem ise sesleri duymuş, o uzaklıktan benim olduğumu anlamış ve telaşla buraya koşmuştu.

O kurt köpeğini yerde bulduğu sopa ile zorla da olsa benden uzaklaştırmış ve hırpalanmış beni kucağına almıştı. Köpek beni ısırmamıştı ama ısırmış kadar da yapmıştı. Her yerim yara bere içindeydi.

Annem oturduğumuz yerde benimle ilgilenirken sonunda telefon konuşması biten babam bizi fark etmiş, yanımıza geldiğinde ise hemen anneme atmıştı suçu. Yediremiyordu, onun yüzünden yaralandığımı kaldıramıyordu ve annemin üzerine geliyordu. Annem ise sadece ses etmeden benimle ilgilenmeye devam ediyordu.

En sonunda babamın bağırması bittiğinde annemin ağzından çıkan tek kelime
'özür dilerim' demişti.

Şimdi düşünüyorum da korkak olmak yerinde gidip babama yaptıklarını söyleyip bağırsaydım. Korkak olmasaydım. Şimdi ise yaşlanmıştı. Hâlâ aynıydı ama bağırsam kaldıramazdı. Kalbi küçük bir streste durabilirdi. Ama annem onun yerinde turp gibiydi, hem olsa bile bize söyleyeceğini sanmıyordum. O hep güçlü kalmaya çalışmıştı. O hep beni korumaya çalışmıştı.

"Bir daha bu olmasın Su Min, babanın kalbi kaldırmıyor biliyorsun. Dün gece seni sorduğunda ne yapacağımı bilemedim. En sonunda seninle konuşmuş gibi yapıp yorgun olduğunu ve uyumak istediğini söyledim."

Eğik kafamı kaldırarak annemin ellerini tuttum ve gülümsedim.

"Bir daha böyle bir şey olmayacak, emin olabilirsin."

"Pekâlâ.. İtiraz istemiyorum bu gece biz de yemek yiyeceksin. Hatta Gyu Ri şu senin sevgilin kimdi? Hm.. Yoongi! Evet onu da çağırın bakalım yiyenimi kime emanet edeceğim."

"Tabii Young teyze.."

Şaşkınlıkla anneme baktığımda o keyifle gülümsüyordu. Bunu annemle paylaşmalı mıydım bilmiyorum ama annem her seferinde benim yanımda olmayı seçmişti.

Kızardı ama ne yapacağıma dair bir şeyler de söyleyebilirdi, bir şeyler önerebilirdi.

Ayrıca Gyu Ri Yoongi'yi aldatmıştı, Yoongi de Gyu Ri'yi benimle aldatmıştı. Aynı gece birbirlerini aldatmışlardı. Bu ne boktan bir durumdu böyle? Hayatım boyunca bu kadar büyük bir yanlış yapmamıştım. Kardeşim dediğim Gyu Ri'yi 3 aylık sevgilisi ile yatarak ona ihanet etmiştim.

Gerçekten sıçmıştım.