Yeis

2.

..
Şu an canım o kadar acıyordu ki . Dizlerimin kanadığına emindim .
" SEN KİMSİN DE BANA AFRA TAFRA YAPIYOSUN LAN . "
" SENİN ÜZERİNDE Bİ SORUMLULUĞUM OLMAYAN BİRİYİM O YÜZDE SEN BANA KARIŞAMAZSIN "
İkimizde birbirimize bağırıyorduk . Ben artık bıkmıştım , 2 senedir bu adamın şiddetine maruz kalıyordum ama sesimi çıkarmıyordum . Artık buna dayanacak gücüm kalmamıştı ..
" Noluyo lan burda ! "
Berkte sesimize koşa koşa gelmişti . Beni yerde görünce bende onun gözlerindeki siniri görmüştüm ...
" Sen kimsin de benim kardeşime dokunuyosun lan ! Senin ona dokunan elini kırarım ağzına veririm anlıyo musun beni şerefsiz . "
Berk bu adamın bana şiddet uyguladığını ilk defa görüyordu . Murat genellikle evde kimse yokken bana vuruyordu . Sadece annem biliyordu ama o da bu adamın köpeği olmuştu . Sesini çıkarmıyordu .
" Siktirin gidin lan bu evden . Ne haliniz varsa görün . " Dedi Murat
O arada eve annem girdi bizi böyle görünce anlamıştı neler olduğunu . Ama anlamamış gibi yapmıştı .
" Ne oluyor burda "
" Senin bu akılsız çocukların bana karşı çıkıyor ne olacak ! Gidin lan bu evden . Sizinle uğraşamam ben . "
Berk cidden çok sinirlenmişti . Kimin evinden kimi kovuyordu . Annem buna izin vermezdi zaten .
" Ne diyorsun lan . Gidecek olan biz değil sensin . Ev için bi bok yaptığında yok zaten "
Annem araya girdi
" Berk sus . " Sanki bu cümleyi zar zor diyormuş gibiydi . Gözlerinin içi dolmuştu . Canından can gidiyordu sanki . Bize doğru geldi , dolu gözleri ile
" Lütfen gidin , kendiniz için .. lütfen .. "

O an hiç bir şey canımı bu kadar yakmamıştı . Annem bu adamı bize tercih ediyordu resmen . Kendi öz annem ...
Ona o kadar hayal kırıklığı ile baktım ki . Murat'ın attığı tokatlar canımı daha az acıtmıştı ...

Berke baktım o da yıkılmıştı . Bakışları bana döndü .
İkimizde çaresizce birbirimize bakıyorduk . Gözlerimizi aynı anda kırptık . Bizim için özel bişeydi bu .. Murat ile anneme bakmadan direk odalarımıza gittik ve eşyalarımızı topladık .
Babam öldüğünden beri annemin verdiği harçlıkları ikimizde biriktiriyorduk . Ve 1 sene boyunca da part time çalıştığımız bir yer vardı . Bu paralar şimdi lazım olacaktı işte... Odalarımızdan çıktığımız zaman kapıya doğru yürüdük . Annem ile Murat hâlâ oradaydı . Bıraktığımız gibi . Annem ağlıyordu .
Biz Berk ile kapıyı açtık , ayakkabılarımızı giyinirken annem hala ağlamaya devam ediyordu .

" Ağlama be sende , ne güzel işte gidiyolar üstümüzde yükleri olmayacak " dedi Murat .

Annemin sesi çıkmadı . Şaşırmamıştım .
Berk ile apartmandan çıktıktan sonra yürüdük , yürüdük , yürüdük ... Nereye gittiğimizden , ne yaptığımızdan hiç bir fikrimiz yoktu . Akşam olmuştu ve sokakların ışıkları yanıyordu . Sahile gelmiştik . Nerede kalacağımız hakkında bir şey konuşmamıştık . Arkadaşlarımızdan birinde kalırdık büyük ihtimalle ...
Bir banka oturduk . Başımı omuzuna koydum
" Berk "
"Efendim "

Sesi o kadar yorgun çıkıyordu ki . Tüm birikmişliklerin sesiydi bu

"Biz ne yapacağız " diye sordum .
Korkulan soruyu sormuştum artık ... Beni koltuğunun altına aldı
"Sen bunları dert etme . Bana ... sadece o adamın ... ne zamandan beri sana vurduğunu ... sana dokunduğunu söyle . "

Bu cümleyi zar zor kurmuştu . Sindirilmeyen bir şeydi bu .
Sessizce
" Annemle evlendiğinden beri .. "

Kafamı kaldırıp Berk'e baktım . Gözleri kapalıydı ve o an sol gözünden bir damla yaş geldi . Yüzünü buruşturdu.. Gözlerini sakince açıp , okyanusu andıran gözlerini benim kahverengi gözlerime dikti ...

"Bana neden söylemedin Bengisu .. Sana ne kadar değer verdiğimi biliyorsun . Senin eline lıymık batsa benim canım acır .. O adam sana vurmuş . Canını yakmış . Sen nasıl sessiz kalabilirsin . "

Sesi sona doğru yarım yamalak çıkmıştı . Dışarıdan bizi görenler sevgili sanıyordu bunun bizde farkındaydık ama bizim aramızda olanlar farklıydı . Biz bir gemiydik ve ikimiz de birbirimizin limanıydık . Tek limanımız , tek sığınağımızdık . Babamız gittikten sonra sadece ikimiz kaldık . Bir başımıza ...

" Artık alışmıştım Berk . Eğer sana dersem o adama bir şey yapacağını biliyordum . Başına bela alabilirdin . Sana da birşey olursa benim bu hayatta gidecek yerim kalmaz . Bu yüzden demedim . Korktum anlıyo musun .. Yalnız kalmaktan korktum . Sensiz olmaktan korktum . Babasız olmaktan , abisiz olmaktan korktum . Sadece korktum . Bunu anlaman lazım ... "

Berk ile birbirimize sarıldık . Gözyaşlarımızı tutamıyorduk artık . İkimizde limanımızdaydık şimdi . Dinlenebildiğimiz tek yerdeydik ...

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın .
Yeni bölüm için beklemede kalın ❤️