CHAPTER 10

16 2 9
                                    

They say that a man don't want to be friends with a charming woman.

It has double meanings. First, because he simply doesn't like charming women, second, because he wanted it to be more than friends.

I wonder if it works the other way around? I mean, men can be charming too. But there's a big difference with pure handsomeness and charm.

At sa tingin ko, Matiaz broke the record. He has this charming aura that everyone will turn their heads when they see him and of course, his perfect face and body is just an an additional.

Iyon nga lang at pang-asar ito.

I groaned. "Seriously?" Siya na naman ang iniisip ko? Pahinga ko ngayon dahil nananakit ang katawan ko sa ilang araw naming pag-adventure sa buong Aurora. We still have a lot of places to explore but I need to rest.

Andito ako ngayon sa kwarto kung saan nakahilata lang ako sa kama habang suot ang pinaka-komportable kong damit; pajama.

Wearing my spaghetti-strap sando and a cotton printed pajama, I sulk on my bed, staring at the ceiling, thinking of him, again.

There's this feeling that I can't name, it's like I'm too familiar with him that I easily trusted him. Para bang antagal na naming magkakilala? The feeling is nostalgic and foreign at the same time.

Kapag nga iisipin ko ang una naming pagkikita masasabi kong pinagkatiwalaan ko agad siya.  I didn't know his name, his standing, napagkamalan ko pa nga siyang bellboy pero napalagay agad ang loob ko sa kaniya.

It's weird and confusing but comforting at the same time.

I smiled...but groaned again afterwards. "Stop invading my mind!"

I was literally talking to myself like a crazy girl. Para akong teenager na kinikilig pero ayaw aminin sa sarili. I'm not even like this when I was a teenager.

What was I when I was a teenager really?

Sinubukan kong kalkalin sa isipan ko ang memorya ko nang kabataan pa lang ako pero bakit wala akong maalala? I tried thinking harder but my head ached for an unknown reason.

What was that all about?

"Hayaan na nga." I decided to shrug it off since I can't really remember anything. Sumasakit lang ang ulo ko kapag ipinilit ko pa.

Nagpasya akong matulog na lang dahil naramdaman ko na naman ang pagsigid ng kirot at sakit sa aking mga kalamnan. My muscles are in pain especially my thighs.

Napagod siguro kaka-trek.

Medyo mainit din ang pakiramdam ko, siguro may lagnat ako? I don't know but I really want to sleep again, so I did.

I WOKE up feeling better. Masakit pa rin ang katawan ko pero hindi kagaya kanina ay naigagalaw ko na ito nang maayos.

Pinagpapawisan din ako pero mainit pa rin ang katawan ko at medyo giniginaw kahit na pinagpapawisan.

Tinignan ko ang orasan sa dingding and it says 2:36 P.M.

Kaya pala nagugutom na ako. It's past lunch time already. I have a slight fever so I rummage my things and look for a medicine but I can't find any. Saan ko ba nilagay ang mga iyon?

I groaned when I felt my headache again. Hindi naman masakit ang ulo ko kanina a? It started when I tried to remember my teeanage days.

What's this? Did I trigger something on my mind or what? Natawa na lang ako sa naisip ko. Like that's gonna happen.

Since I can't go out thanks to my headache, I decided to just call for room service para sa tanghalian ko.

But I forgot.

The Depths Of AuroraTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon