hyung Hun ကိုလက္ေဆာင္ဘာေပးမွာလဲ"
Christmas လက္ေဆာင္ေတြ အျပည့္႐ွိေနတဲ့ဆိုင္ေလးကို လက္ညိဳးထိုးကာ ကေလးတေယာက္လိုပူဆာေနတဲ့ sehun
"Hun ရယ္ Christmas မွ မေရာက္ေသးတာ"
"hyung ကလညိး တရက္္ေလာက္ပဲ္လိုေတာ့တာကို ဘာလဲဘာမေပးဘူးလား"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ oh sehun တို႔ စိတ္ေကာက္ေတာ္မူပါၿပီ
ႏႈတိခမ္းေလးဆူ ကာ အေ႐ွ့ကႏွင္းခဲေလးကို ေျခေထာက္နဲ႔ထိုးကာ စြကာ ကုတ္အက်ီထဲ လက္ႏွစ္ဖက္ထည့္ကာ စိတ္ေကာက္ခန္းဖြင့္ေနၿပီ
"argoo ကေလးရယ္ ေပးမွာေပါ့ စိတ္ႀကီးပဲ"
"သိဘူး"
"ကဲ Hun ေလးကဘာလိုခ်င္လို႔တုန္း"
"hyung ပဲ အသက္ႏွစ္ဆယ္ျပည့္ရင္ Christmas လက္ေဆာင္အႀကီးႀကီးေပးမယ္ဆို"
"အင္းေလ ေပးမယ္ေလ"
"အခုထိ လဲဘာမွဝယ္တာ လည္းမေတြ႔ဘူး "
"ဘာလဲ hyung ကိုေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနတာလား "
သူ႔အေမးစကားေၾကာင့္ sehun မ်က္ႏွာေလးဆူပုပ္သြားကာ
"ဘာရယ္ မယုဘူး ဘာမွလာမေပးနဲ႔စကားလည္းလာမေျပာနဲ႔့
"ဟယ္ Hun စိတိဆိုးသြားတာလား"
ေဆာင့္ေအာင့္ကာ ထြက္သြားတဲ့ sehun ေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ကာ luhan ျပံုးေနမိတယ္
"စိတိေကာက္တက္တာေလးက လည္း တမ်ိဳးခ်စ္ဖို႔ေကာင္း"
Luhan ေစာေစာ sehun ထိုးျပတဲ့ဆိုင္ေလးကိုဝင္ကာ Christmas လက္ေဆာင္ေလးတခုဝယ္လိုက္တယိ
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ sehun အရိပ္ေယာင္ေတာင္မေတြ႔ ထံုးစံအတိုင္း စိတ္ေကာက္ရင္ သြားေနၾကေနရာမွာေပါ luhan
Coffee ခါးခါးေလးတခြက္ေဖ်ာ္ၿပီး ေခါင္မိုးထက္ေပၚကို တက္လာခဲ့တယ္
ေတြ႔ပါၿပီ တံခါးဘကိကိုေက်ာေပးကာထိုင္ေနတဲ့
Sehun.ကြၽန္ေတာ္ ျမင္လိုက္ရတာက တသိမ့္သိမ့္တုန္ေနတဲ့ သူကိုေလးးးး ကြၽန္ေတာ္ ရင္ခြင္တခုလံုး ေျဗာင္းဆန္သြားတယ္ သူငိုေနတယ္ လက္ထဲက coffee ခြက္ ကိူ အျမန္ခ်လိုက္ၿပီး သူနားကို ေျပးသြားလိုက္တယိ
