Çapulcular Zamanında

Kendimi şanslı saymalıyım

Yorum sınırı +30

(Saçma yorumlar sayılmicakdır)

Lily şimdi çapulcuları çağırmaya gitti bir şey yapmalıydım ne yapcaktım. Nasıl bu kadar dikkatsiz davranabilirdim.

A durun bi dakka aklıma bir şey geldi aranızdan çoğunuz bana kızabilir ama başka bir şansım yok.

Ve o anda Lily geldi. Evet işte şimdi başlıyoruz.

"Evet Lena size bir şey söyliyecekmiş" dedi Lily.

"Evet evet. A Lily o benim kitabım değil mi bende kaybetmişdim. Bulduğun için teşekkür ederim." diyip kitaba uzandım ve kitap gözümün önünde

Kül oldu

Evet tek çarem buydu.

Lily bana şaşkın şaşkın bakıyordu.

"Sen ne yaptın" dedi Lilym Bende yapmacık bir şekilde

"Ben mi? Sen kitabıma büyü yapmışsın birde beni suçluyorsun. Sen ne biçim insansın" dedim.

Çapulcular hiç bir şey anlamamış gözüküyorlardı. Bende Lily nin tam karşısına geçip kitabın küllerini elime aldım ve sadece Lily nin duyabileciģi bir seste

"Artık hiç bir kanıtın kalmadı Evans." dedim ve koşarak kara göle gittim. Ve aklıma Harry nin yaşadıkları geldi ve ölümler Sirius,James,Remus,Lily,Cedric,Dumbledore,Fred,Tonks,Severus evet belki hikaye gerçek değildi ama çok üzülüyordum.

Birden ağlamaya başladım. Aklıma ailem geldi onları birdaha belki hiç göremiyecekdim. Sonra aklıma kül olan kitap geldi ve hepsini yakmak zorunda olduğum ve daha da ağlamaya başladım.Harry de üzülüyorum.

Bana aptal beyinsiz falan diyebilirsiniz ama harry benim kalbimin içinde. Birden biridi yanıma yaklaşdı. Dönüp kim olduğuna bakmadım bile sonra merakım yenik düşüp kim olduğununa baktım. Bu James di. Hemen göz yaşlarımı silip

"Ne istiyorsun potter" dedim.

"Demek şimdide potter olduk.Saddce nasıl olduğuna bakmaya geldim" dedi.

"İyiyim"dedim soğuk bir sesle.

"Bana neler olduğunu anlata bilirsin" dedi. Bense derin bir nefes alıp çimenliğe uzandım.

"Ben buraya çok uzak bir yerden geliyorum"

"Nerden geliyorsun"

"Susta beni dinle bur daha bunları anlatmaya bilirim"

"Tamam" deyip yanıma çimene uzandı.

"Geldiğim yer daha değişik bir yer.Ve ben öldüğünde ağladım insanları görüyorum. Belki dediklerimden bir şey anlamicaksın ve bu benim için iyi bir şey (birden ağlamaya başladım). Ben onları her görünce aklıma ölümleri geliyor. Kendimi şanslı saymalıyım ama bir yandanda üzülüyorum. Ve ben bir daha nasıl ailemi göreceğim bilemiyorum" dedim.

"Trene binerek görebilirsin"

"Kapa çeneni potter. Daha bunu ne kadar saklayabilirim bilmiyorum" dedim.