He Heals The Broken Heart (Ongoing)

Untitled I

Hmm. Una po sa lahat gusto ko lang po sanang sabihin na pagpasensyahan nyo na 'tong ginawa ko. Halatang hindi ko alam kung saan ako magsisimula but I will try my best(kung may best haha) .

-ImorteLLe

I don't know where to start haha >< uhmm hirap naman neto LOL

Naranasan mo naba na umasa? umasa sa isang pangako na akala mo seryoso sila sa mga sinabi nila. How does it feel? Masakit diba? Kahit nga yung pangakuan ka lang na ililibre o ilalabas ka ng mga kaibigan mo nakakadissappoint na nga diba? Paano pa kaya kung sa isang espesyal na tao manggaling yun?

Sabi nila kailangan maging practical! Pero masisi niyo ba ang mga sarili nyo na magtiwala at umasa?

Hayst tama na nga ang drama hahaha. Sisimulan ko na story ko oh! Mga babae talaga madadrama haha agree ba ?

===

" mom ?"

"Yes, dear?"-mom while she putting her lippies.

Ang mama ko talaga hindi na yata maalis sa kanya ang pagiging palaayos sa sarili

"Hmmm. Mom I want to go in other school ." I stated

Alam ko naman na pagdating sa mga gantong bagay. Si mama lang ang malalapitan ko. Wala akong aasahan kay daddy pag sakanya ko'to sinabi

"Why? Do you have any problems at St. Peterborough?"-mom

"Actually mom. I dont have any problems at St. Peterborough. People there are pretty nice" paliwanag ko.

Biglang tumaas ang kaliwang kilay ni mama. For short tinarayan ako ni mama haha

"So what's you're problem ? Are you out of your mind?" -mom

"Mom, easy! "

"Okay! Okay! If that's what you want. "-mom

"Thank you mom!" Lumapit ako kay mama at niyakap ko siya.

Im very thankful kasi siya ang naging mommy ko :)

"Okay I will ask my secretary to fi ---"-mom

Bigla akong sumingit.

"Mom, gusto ko sana sa isang public school mo ako paaralin"

Napatigil si mommy sa ginagawa nya at humarap siya sakin. Halata sa kanya ang pagkagulat.

"Are you crazy?! From St. Peterborough to a public school?!" -mom

Lumapit sakin si mommy. Tinitigan niya ako

Natahimik na lang ako. May point si mommy isang luxurious school ang St. Peterborough, halos lahat yata pinapangarap na makapasok sa St. Peterborough. Ang gusto ko lang naman makalimot, sa bawat sulok ng St. Peterborough may memories kami ni Ethan. Mahirap para sakin na mag sawalang kibo , at magkunwaring parang walang nangyari.

"Mom. Please?" Pagmamakaawa ko.

"Give me a reasons first."-mom

Hayst.

Huminga ako ng malalim. Pinaka ayaw ko sa lahat ay magsinungaling kay mommy, pero kailangan.

"Mom, I just want to be a normal person, I'm tired of being Vera Schneider , puro nalang socialite , bawat galaw ko kailangan impressive sa mata ng mga school mates ko kasi im the daughter of dad. TBH mom, nasasakal na ako." Paliwanag ko.

Sana naman maniwala si mommy. god arghhh..

Tinignan ako ni mommy. At yung tingin na yun alam kong hindi siya kumbinsido.

"Okay, pero ngayong school year lang"-mom

Really? Hindi ako makapaniwala! Halos mangiyak ako dahil naiintindihan ako ni mommy.

"Thanks mom, im very lucky to have such an understanding mom like you" sabi ko at niyakap ko siya

"Dear if you have any problems just tell me okay? Im alaways here for you"-mom

Gustuhin ko man maging open kay mommy pero ayaw ko pa. Siguro tsaka na lang.

Tumango na lang ako bilang tugon.

"Okay dear I have to go"-mom

umalis na'ko sa kuwarto ni mommy at dumiretso ako sa kuwarto ko.

Bumungad sakin ang laptop kaya napagdesisyunan kong mag open ng account sa Facebook.

Mukha agad ni Ethan ang nakita ko sa newsfeed. Ethan with his friends, dun sa photo may kaakbay siyang babae.

Bakit ba ako napamahal sa isang sira ulo na si ethan?

Tinitigan ko uli yung photo .

Halatang hindi siya affected sa nangyari samin. Sabagay pano siya magiging affected kung siya mismo ang nakipaghiwalay.

"Vera ! You're such a fool!" Sambit ko sa sarili ko.

TO BE CONTINUE ..

-ImorteLLe