"Okadar küçüktümki Dünya'nın ne kadar büyük olduğunu unutmuştum, Okadar cahildimki insanları kendim gibi sanmıştım, yüzlerine büründükleri iğrenç maskeleri çıkarttıkları sırada çok geç kalmıştım."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir insan ateşin içinde donarak ölürmüydü? -Ben öldüm."
Bazen denize bakıp şöyle derdim, "Bu dalgalar bir gün elbet sizi de vuracak..." dediğim gerçekleşmişti aslında fakat bunu göremeyen tek cinsiyet bendim. Gözümün önünde büründükleri kirli oyunlara dahil oldum, canım yandı sustum, Kalbimi söküp ellerime verdiler sustum, Ciğerimi parçalayıp tekrar yerine yaktılar ve yerlerdeki kan lekelerini ben temizledim...
Sustum fakat sonu böyle bitmemeliydi Hayatın daha yeni baslangıcında son vermemeliydi, Filmse oynamalıydı ama bitmemeliydi.
Bu sokak bana gözyaşlarımın verdiği asaletsizlik kadar çaresizdi...
Merhabalar, Ben Esin özdemir. Daha henüz 18 yaşıma girmeme 4 ay 8 Gün vardı. Yaptığım, açıkçası yapmadığım şeyler yüzünden sürekli karaktersiz biri lduğumu gözlemleyen insanların lakaplarıyla geldim Bu yaşıma. Yeri geldi kaldıramayacagım sözler söylendi bana ama ben hala Buradaysam Tek bir kişinin Sayesindeydi, Babam. Açıkçası daha hayatta olup olmadığını bile bilmiyordum. Yıllarca onu arayarak geçen zamanım, yıllarca Öz annem olup üveymiş gibi davranan annem ve Takıldığı bir Adam'a Baba gözüyle bakmamı isteyen biri. Yıllarca bir köşede oturup evde değilmişim gibi davranışları başkalarının benim karakterime eleştiri yapışları Inanin Annemin umrunda değildi. Sırf Bunlara sadece Babam için katlanıyordum.
Senelerdir bir kere bile "kızım iyimisin" dediğini duymamıştım. Eve gelen bitmek bilmeyen bir sürü insan ve odamda sessizce Saatlerce Baba'mı bulacağımı düşünerek bütün deyişlere göğüs geren ben. Anlatması kolay olsa gerekti. Ama az kalmıştı ne ben ne de onlar beni görecekti. Inaniyordum Baba'mı bir gün bulup sıkı sıkı sarılacağıma gözlerinin içine bakıp "Bak baba ben geldim diyeceğime inanıyordum."
"Yatağımın karşısında bir pencere var. Odamın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım onca yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi de içimden... Işte başından beri anlamsız biriyim. Iste sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; Kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım...
***
Evett Arkadaşlar Öncelikle tanıtımı okuyanlara ve kitabı bir an önce merak edenleri Fazla bekletmiyecegimi söyliyimm.
Kitap baya baya değişik bir şey olacak gibime geliyor.
