This is just a One Shot Story. I'm sorry if it's not as good as what you are expecting huhu. This is just my first story and I don't know kung may susunod pa. Btw, Thankyou if you'll gonna read this.
-----
"I SAW HIM"
"I'm going."
"Huh? Aren't you going to eat first? Ayaw mo ba akong kasabay kumain? Palagi ka nalang umaalis nang hindi kumakain."
"Gail, I don't have time for breakfast. Masyado akong maraming ginagawa." ewan ko, pero bakit ilang buwan na kaming hindi kumakain ng sabay?
"Pati sa gabi?" sa umaga ko nalang din aya nakikita, minsan hindi pa. Masyado syang maaga kung umalis, masyado ring late kung umuwi na madalas ay tulog na ako at hindi ko alam kung anong oras na syang nakakakauwi.
"How many times do I need to tell you na busy ako? Bakit ba ang kulit mo?" palagi pa syang galit tuwing tinatanong ko.
"Gusto lang naman kitang makasama at makasabay kumain. Pero sige, okay lang kung busy ka talaga. Ingat ka sa daan, iloveyou."
"Okay, don't go out." kahit iloveyou wala, ewan ko ba.
Alex is my 2 years and still counting boyfriend. We are living in his condo since nung 1 year palang kami. Kaya nakakapanibago na ang cold nya sakin, he used to be so sweet sakin, hindi sya aalis ng bahay habang tulog pa ako. Hihintayin nya akong gumising kasi ayaw nya daw umalis nang hindi nagpapaalam sakin, but I don't know what happen at cold na sya ngayon. Ayaw nya rin akong palabasin ng condo, ewan ko na kung natatakot ba syang may makilala akong ibang tao sa labas or may tinatago lang talaga sya. But I chose to stay nalang sa condo so we won't going to fight.
So after taking a bath, I checked my phone and just saw Aida's message, inviting me to eat dinner outside later. Pumayag nalang ako since si Aida naman ang kasama, hindi naman siguro magagalit si Alex. I'll just text him.
I wear a simple white dress and just a simple make up since dinner lang naman, at baka sandali lang din naman. Hihintayin ko nalang si Aida dito, susunduin nya daw ako.
Tumayo na ako after marinig ang katok galing sa pinto. And hindi nga ako nagkamali, andito na si Aida.
"Hello, girl. You're so pretty. Let's go?"
"You're pretty too. Let's go."
Sa medyo malapit na restaurant lang kami pumunta ni Aida. Sinabi ko kasi sa kanya na ayaw ni Alex na lumabas ako nang condo.
"Anong gusto mo?"
"Kung ano nalang ang gusto mo, yun nalang rin sa akin." and she ordered for us.
"So, bakit ba kasi ayaw ka nyang palabasin ng condo?"
"Hindi ko rin alam, basta hindi nalang ako lumalabas para hindi kami mag-away." sakto naman na dumating ang pagkain kaya sinabi ko nalang na kumain na muna kami.
"Girl, are you still happy? Kasi nga gaya nang kwento mo, ilang buwan na din syang parang cold sayo." masaya ako, I think.
"Of course, baka busy lang naman kasi talaga sya and naiintindihan ko yun."
"Never mo bang inisip na baka nagchecheat sya kaya ganun?"
"Of course not, mahal ako ni Alex. I trust him." Of course may tiwala ako sakanya. Pero hindi naman maiiwasang hindi ako mag-isip about him... cheating.
"Hays, let's not talk about it na nga. So, nakakausap mo pa ba iba nating friends?"
"No, actually ikaw nalang ang nakakausap ko. Kamusta na sila?" Sobrang tagal na din nung huli kaming nagkakasamang buo.
"Hindi ko din alam, palagi akong natetext and chat sa kanila pero never silang nagreply." Gez, kamusta na kaya sila? Hays.
Natahimik at itinuloy nalang namin ni Aida ang pagkain, not until napahinto sya at napatitig sa likod ko. So I decided to also look at where she was looking. And it just made me froze and regret looking too.
Ito ba yung reason kaya ayaw nya'kong palabasin? Ayaw nyang makita ko syang may kasama, kayakap at kahalikang iba? He look so happy with that girl. Ngayon ko nalang sya ulit nakitang masaya, at iba ang dahilan.
"Are you okay?" tsaka ko lang ulit naalalang kasama ko pala si Aida.
"Do you think i'm okay, Aida? He looks so happy." Hindi ko nalang napigilang umiyak, nang sabihin ko iyon kay Aida.
"Ssssh, tahan na. Just talk to him, okay?"
Aida decided na umuwi nalang kami. After paying, naglakad na kami ni Aida palabas. And in unexpected time, nakasalubong namin si Alex with the girl and with his widen eyes look.
"Didn't I tell you na huwag kang lumabas?" kasi ayaw mong nalaman na may iba ka pala.
"Kasi bakit? You should have tell me your reasons para naman may idea ako diba? Kaysa naman sa makikita nalang kita dito sa labas with another girl... happy. Maiintindihan naman kita e. Bakit hindi mo sinabi? Bakit?" ang hirap pigilan ng sarili kong magtanong.
"I'm sorry." sorry? Haha.
"Bakit?"
"Cause I don't feel like happy anymore."
"You should have tell me in the first place. Hindi yung makikita nalang kitang nasa labas, may kasamang iba, kahalikan, at kayakap. Ang saya saya mo pa. Sana sinabi mo para alam ko. Para naman kahit papaano handa ako. Pero bakit ganun?"
He hold the girl's hand and look at me.
"I'm sorry, Gail. Lei, made me happy. She made me feel those things you can't make me feel, she can give those you can't give."
"Maybe it's not about what I can't give, hindi ka lang talaga siguro nakontento. Sorry kung feeling mo nagkulang ako, hindi ko naman alam e. Hindi ko naman alam na kahit pala anong gawin ko, kulang parin para sayo. Sorry. Nasasaktan ako pero masaya parin ako para sayo, be happy with her." I look at the girl "Ingatan mo yan, mahal na mahal ko yan." I smiled and look at Alex again "iloveyou, bye." and I left, hindi ko na kayang pigilan ang luha ko at ayokong umiyak sa harap nila.
Sometimes, kahit pala anong gawin mo or kahit gawin mo na lahat ng alam mong kaya mo, kapag hindi sila nakontento at nakahanap sila ng iba na mas better at kayang ibigay ang lahat ng feeling nila hindi mo naibigay... ipagpapalit ka nila. Hindi nila sasabihin sayo yung mga pagkukulang mo, basta nalang silang magbabago at ipagpapalit ka.
And then, one day. You will see them. You will see them with another person, happier than they are with you before.
I saw him, I saw him with another person that made him happy more than I can do.
