× 𝕮𝖔𝖓𝖙𝖗𝖔𝖑 | 𝐘𝐨𝐨𝐧𝐦𝐢𝐧 ×

0.5

Bölümü oylayıp ve satır arası yorum yaparsanız çok sevinirim. 🍓💜💫

"S-siktir!"

Dün gördüğüm Yoongi ile kavga eden çocuktu. Şoktan çıkmaya çalıştım ve titreyen bacaklarımla koridora koştum. Neden intihar etmiş olabilir ki?! Aklımdaki soruları bir kenara atmaya çalıştım ve önüme çıkan ilk öğretmenin kolunu tuttum.

"Tuvalette c-ceset var! Biri intihar etmiş!"

Yanımdaki öğretmen şokla tuvalete koştu ve telefonundan birilerini aradı. Gördüğüm o görüntü yüzünden bütün midem kalkmıştı. İyi hissetmiyordum. Kolumdaki saate baktım. Dersin başlamasına 20 dakika vardı. Hava almak için dışarıya çıkmaya karar verdim. Belki dersleri siktir edip eve gitmeliydim. Koridorda yürürken müzik sınıfından gelen piyano sesiyle çalan kişinin Yoongi olduğunu düşündüm. Onunla konuşmak istiyordum. Müzik sınıfının kapısını açtım ve içeri girdim.

"Selam."

Piyano çalmayı bırakıp bana sert bakışlarını yolladı.

"Selam."

Konuşmak istemiyor gibiydi fakat ben konuşmak istiyordum. Belki arkadaş olurduk? Beni koruyacak bir arkadaşa ihtiyacım vardı ve Yoongi bunun için en uygun kişiydi. Yoongi'nin bana sert bir şekilde bakmasını umursamadım ve gülümsedim.

"Ah pardon kendimi tanıtmadım, ben Park Jimin."

Bir süre elime baktı ve sonrasında ona uzattığım elimi sıktı.

"Yoongi, Min Yoongi."

"Tanıştığıma memnun oldum Yoongi."

Yüzündeki sert ifade yumuşamaya başlamıştı. Midemin bulantısı hala sürüyordu ve bu da enerjimi düşürüyordu. Yoongi bunu fark etmiş olsa gerek ayağa kalktı ve yanıma geldi.

"Sen iyi misin? Yüzün solmuş."

"Sadece biraz midem rahatsız."

"Dışarı çıksaydın ya aptal, içeride kalman hiç yardımcı olmaz."

"Biliyorum."

Kolumu tuttu ve müzik sınıfından çıkıp beni okul bahçesine sürükledi. Tahmin ettiğim kadar sinir bozucu biri çıkmadı ya da manyak. Bahçeye çıktığımızda banklardan birine oturduk. Dışarıda tek tük kişiler vardı hala. Temiz havayı içime çektim ve gökyüzüne baktım.

"Sevgilinin seni aldattığından haberin var mı?"

Birden bunu söylemesini beklemiyordum ama tahmin edilebilir bir şeydi. Hoseok ile sevgiliydik fakat Hoseok herkesi altında inletirdi. Tam bir şerefsizdi. Ama söylediğim gibi birbirimizi kullanıyorduk.

"Evet, zaten birbirimizi sevmiyoruz."

"Yani sırf sevişiyorsunuz ha?"

"Öyle denilebilir."

"Hoseok'un ilişkisi anca bu olur zaten."

Dediği şeye güldüm. Sanırım birbirlerini tanıyorlardı. (?)

"Tanışıyor musunuz?"

"Ortaokul arkadaşım, kendisi ortaokuldayken de bu şekilde tam bir pezevenkti."

İlk defa gülümsediğini gördüğümde şaşırdım. Vay canına gülebiliyormuş.

"Okuldan kaçsak mı?"

Disipline gitmek istemeyen ben şimdi okuldan kaçacaktım. Komik bir durumdu ama dersler sıkıcıydı. Gülümseyerek ona baktım ve vereceği cevabı bekledim. Bir süre sessiz kaldı ve bana döndü.