"Miss Morales please check Mister Saavedra from time to time. Wala kasing naka assign ngayon sa Private Rooms. Don't worry, I already talked to your CI." Tumango nalang ako sa sinabi niya.
"Okay Doc. I'll just inform you kung may progress sa kalagayan niya." Tinanguan nalang niya ako at umalis na.
Chineck ko nalang ang vital signs ni Rayver kung may improvement.
Wala pa.
Hay, kahit bugbug sarado ang mukha niya. Gwapo pa rin siya. Kahit ilang buwan na, iyon pa rin ang itsura niya, may facial hair na nga lang na napabayaang tumubo.
"It's day 65, Ilog. Simulan nuong iniwan mo ako. Bakit? Bakit mo ako iniwan? Nag kulang ba ako sayo?" Nasabi ko nalang habang tumitingin sa bintana at tinitungnan ang mga sasakyan na dumadaan sa baba. Natatawa ako sa sarili ko. Bakit ko ba kinakausap ang taong tulog? Hindi pa direkta. Tsk! Nagiging Psychotic na ata ako.
"For your own good." Napatingin ako sa hospital bed. He's already awake. Oh my god! "Wait. Don't freak out. 'Kay?"
"The hell? For my own good?" Lumapit ako sa kanya tapos umupo sa may gilid. He reached for my right hand and squeezed it like he doesn't want to let go of me.
"Yes. Your mom talked to me. She told me to break up with you. Nakaka sama raw ako sa pag aaral mo. Nakakasama daw ako. She asked me if I want you to be successful. I said yes. Then, she said If you really love my daughet, if you really want her to be successful an happy, let her go. Matagal kong pinag isipan yon. Dahil gusto ko ang makaka buti sayo, pinakawalan kita. At iyon ang pinaka gagong bagay na nagawa ko sa buong buhay ko. And I'm so sorry about that love."
