A F İ T A P

Yoksun Artık

    Aras,uyandığında öğlendi kahvaltısını yaptı ve bodruma girdi;eski fotoğraflara baktı ve eskiye daldı gözleri.
Birden telefonundan bir bildirim belirdi,yabancı bir numaraydı gelen mesajı açtı:
"Aras ben baban herşey için özür dilerim beni affet,hapisten çıktığımda seni bir daha görücem artık iyiyim oğlum..." yazıyordu.
Aras ise yalnızca babasına "Benim için yoksun artık paragöz herif!" Dedi. Aslında içinden bunlar geçmiyordu ama herşey onun yüzünden olmuştu.
   Aras kendini kötü hissetti ve çocukken annesinin okuduğu kitap geldi aklına hemen kitabı alıp okumaya başladı,sayfaların arasından uzun sapsarı bir saç çıktı bu annesinin saçıydı. Aras kitabı yere atıp hıçkıra hıçkıra ağladı.  Annesinin kıyafetlerinin yanına gitti ve o güzel lavanta kokusunu içine çekti.
      Aras annesinin her zaman dediği "ne olursa olsun güçlü kal." sözünü hatırladı ve bazı şeyler için adım atmam gerek dedi,iş başvuruları yaptı sonunda bir kafe başvurusunu onayladı.
Aras ertesi gün işe başladı,bir masaya servis yapmaya gitti ki o kızı gördü Afitap gibi olan kızı...
  Ve birden göz göze geldiler,sakar Aras elinde kahveyi kızın arkadaşının üstüne döktü kız ise sinirlenip masadaki suyu Aras'ın yüzüne sıçrattı ve gidip idareye şikayet etti.
  Aras hiçbirşey diyemedi ve oradan uzaklaştı,Aras gidince masadaki Afitapımız söze girdi:
-Çocuk isteyerek yapmadı sence de fazla ileriye gitmedin mi?
-"Bade,bu kadar merhametli olma o bunu hakketti."dedi.
     Birkaç saat geçti ve Aras evine geldi işten de kovulmuştu artık ne yapacağını bilmiyordu. O sırada telefon açıldı arayan kafenin idaresiydi ve dediği şey "evlat yarın sabah tekrar bekliyoruz "oldu ve güldü,Aras şok oldu ve "ama nasıl?"dedi.
O masadaki seni şikayet eden bayanın arkadaşı gelip bize yalvardı onun sayesinde yani dedi;Aras da güldü ve "Peki yarın görüşürüz"dedi.
       Daha sonra yatağına yatıp kolyeye sarıldı gecesini Bade'yi düşünerek geçirdi...