Stranger's Again.

II.

Christian.

"Dude. Halika na. Baka malate tayo." Sabi ni Lance. Ka-team ko.

Medyo matagal na din simula nung nagpasukan. Sumali ako sa basketball team. Kaya eto medyo sikat sa school. Haha.

Si Iya? Ayun, tamad pa din. Akala mo kung sinong tahimik eh hindi naman. Haha

"Teka lang. Si Iya kasi ano .... " Hindi ko na natuloy sasabihin ko kasi nahila na niya ako.

"Itext mo nalang. Malaki na yun." Sabi ni Lance.

So tinawagan ko nalang nakakatamad kaya magtype.

Calling IyaPayat!

“What?” Iya said.

“Wow ha. Hindi uso sayo ang hello?” I said.

“Ihh. Ian naman. May klase pa kaya.” Iya said.

“Sus. If i know nasa CR ka. Haha” I laughed.

“Oo na. Oh. Bakit ba?” Sungit niya. -____-

“Hindi kita masusundo jan sa room mo ngayon. May praktis e. Diretso ka dito sa Gym ha.” I said.

“Hindi na. Uuwi nalang ako. Kaya ko naman na e.” She insisted.

“No. Dito ka di-diretso. Got that Sophia?”

“Sungit mo. Oo na. Sige. Daming arte.” Wala na siyang nagawa.

“Sige. Bye!”

I ended the call. Ang stubborn talaga nung babaeng yun. Grabe.

"Okay. Break Muna." Sabi ni Coach.

Tumigil kaming lahat tapos kumuha ng tubig. Medyo matagal na din kaming nagpra-practice. We started at 3pm and quarter to 5 na.

"Since Intrams is 2weeks away we need to focus. Okay?" Sabi ni Coach.

"Yes Coach!" We said in chorused.

"Good. So practice na ulit. Si Ken na bahala sa inyo." Umalis na si Coach.

Si Ken yung Captain namin. 3rd highschool na siya.

"Ian. I need you to focus." Ken shouted.

"Sorry Capt." I said.

Ang tagal naman kasi ni Iya. Past 5 na. Wala pa rin.

"Ano ba naman Ian? Focus. Stop muna." Sabi ni Captain. Galit na ata.

"Okay ka lang ba? Kanina ka pa hindi mapakali." He said.

"Ano... Sorry talaga. Eh si Iya kase wala pa." I looked down.

"Baka umuwi na yang girlfriend mo. Sus naman." He said.

"She's not my girlfriend." I muttered.

"Hindi daw girlfriend. Eh kung makapag-worry daig pa tatay." Singit ni Lance.

"Ulol." I said.

"Sige na. Magshower na kayo. Nang makapagpahinga na." Captain said.

After a few minutes ....

"Nasan na ba kasi yun?" I muttered. I'm getting really angry.

"Muka mo Ian ang sagwa. Bakit di mo tawagan?" Sabi ni Lay.

"Hindi nga sinasagot." I said while calling Iya for the 5th time.

"Baka naman deadbat. Hayaan muna. Baka nakauwi na yun." I just sighed and nodded. Wala naman na akong magagawa so umuwi na lang din ako.

"Oh anjan ka na pala hijo." Sabi ni Manang pagkapasok ko ng bahay.

"GoodEvening po. Wala pa po sila Mommy?" I smiled.

"Wala pa. Baka mamaya pa yun" Sagot ni Manang. And i nodded.

"Nga pala Ian. Tumawag dito yung Mama ni Iya. Hinimatay daw pala si Iya kaninang pauwi."

"What? Seriously? Tigas kasi ng ulo." I said.

"Kamusta na daw po?"

"Okay naman na ata. Walang nabanggit e." Sabi ni Manang.

"Sige Manang. Puntahan ko lang si Iya ha."

"Ingat ka."

I went out of the house. Iya lives a few blocks away our house.

I rang the doorbell.

"Oh. Ian. Anong meron?" Yung Mom ni Iya ang nagbukas. I smiled.

"Si Iya po Tita?" I asked.

"She's in her room, resting." She smiled. 

I looked really worried.

"Sige na. Puntahan mo na." She said and I immediately went to her room.

I went inside without even knocking and I found her lying in her bed with her Ipad.

"Oh Ian kamusta?" She asked smiling.

"Iya naman. Pinagalala mo ko. Sabi na kasing dumaan sa gym. Ang kulit." I said.

"Ihh. Maiistorbo lang kita tsaka malapit na mag-intrams noh. Dapat magpractice ng mabuti." She said.

"That's not an excuse. Pano kong walang nakakita sayo when you fainted? What if hindi ka lang hinimatay?" I said. I'm really getting mad.

"Okay naman ako Ian e. Lagnat lang to. Tsaka wala namang masamang nangyari." She explained.

"Anything can happen. Sa susunod kase sumunod ka naman sakin. Nakakaasar ka na ha." I said.

"Okay naman na ako. Ian eh. Sorry na!" She pouted.

"Ewan ko sayo." I went home after that.

Akala ko naman eh may sakit. Tapos nakakapag-Ipad pa. Wow.