იოანეს თვალთახედვით:
დავინახე კართან იდგა თითქოს მასში რაღაც შეიცვალა თითქოს ის ანამარია არ არის ვინც დავტოვე მისკენ დავიძარი ჯერ თვალებში ჩავხედე მის დაბნეულობაზე გამეცინა თუმცა როდესაც მისი ტუჩები დავინახე რომელსაც ანანასის ტუჩსაცხი აბზინვარებდა ცდუნებას ვერ გავუძელი და ვაკოცე არ შეცვლილა მისი სურნელი ზუსტად ისეთი აქვს როგორიც წლების წინ თურმე მომნატრებია მაგრამ არა მინდა ბოლომდე დატანჯოს მინდა გავამწარო ისე როგორც თავის დროზე მე გავმწარდი.....ანამარიას პოვ:
მაკოცა და წავიდა ერთ ხანს გაშტერებული ვიდექი შემდეგ კი გამოვფხიზლდი რა ვიგრძენი მაშინ მონატრება? სიყვარული? თუ კიდევ ერთხელ სულიერად განადგურება ? კარს მოვცილდი და კლუბში დავბრუნდი ანდრიას და ბავშვებს ვუთხარი რომ მივდიოდი გარეთ გამოვედი და ფეხით დავადექი სახლისკენ გზას სახლში 25 წუთში მივედი ეგრევე ზემოთ ავირბინე და გამოვაღე ის ოთახი რომელსაც 3 წლის განმავლობაში მაშინ ვაკითხავდი როდესაც ძლიერ მენატრებოდა ეს ის ოთახია სადაც ახალი წლის ღამეს პირველად და უკანასკნელად შემეხო სადაც სიამოვნების ზენიტში ყოფნი ორივე თვალებში ერთმანეთს ვუყურებდით და სიყვარულს ვეფიცებოდით ტახტზე დავწექი მისი ნაჩუქარი დიდი დათუნია♥️ჩავიხუტე და მოგონებების გახსენება დავიწყე გამახსენდა თუ როგორ მაკოცა პირველად მაშინ მასთან სახლში მის ოთახში ვიყავით